ត្រួតពិនិត្យដោយ គឹម កាណែល
ឈានចូលដល់សប្តាហ៍ទី ២១ កូនយើងកាន់តែចំណាប់ អាអូនអាចទប់លំនឹងក្បាលដោយខ្លួនឯង នៅពេលយើងទ្រដោយដៃទាំង ២។ ម៉ាក់ប៉ាត្រូវប្រយ័ត្នប្រយែងឲ្យមែនទែន ទុកដាក់របស់តូចៗឲ្យផុតពីដៃកូន ព្រោះពេលនេះអូនតូចចាប់អារម្មណ៍នឹងរបស់តូចៗ ថាមិនត្រូវដាក់ចូលក្នុងមាត់ អាចបង្កឲ្យស្លាក់បាន។
នៅសប្តាហ៍ទី ២១ កូនយើងអាចនឹង៖
– ពេលផ្អែកខ្នងត្រង់ អាចទប់លំនឹងក្បាលដោយខ្លួនឯង
– ចាប់អារម្មណ៍ទៅលើវត្ថុតូចៗ
– សើចឮៗ និងសើចពេលយើងសើច
– យំពេលចេញពីបន្ទប់ និងសប្បាយចិត្តពេលយើងត្រលប់មកវិញ
– សើចពេលឃើញកាយវិការកំប្លែង
– ឈោងយកវត្ថុនៅជិតខ្លួន។
១- បង្រៀនកូនពីអីខ្លះ?
វិធីមួយស្រួលបំផុតធ្វើឲ្យទារកចាប់អារម្មណ៍ គឺការបង្កើតសំឡេងចេញពីកូនសោរ ឬកណ្តឹងខ្យល់ ឮសូរគ្រឹកៗ ព្រោះអាអូនអាយុប៉ុណ្ណេះអាចដឹងពីប្រភពនៃសំឡេង ហើយងាកទៅរកសំឡេងនោះភ្លាមៗ។
មួយវិញទៀត ដើម្បីអភិវឌ្ឍផ្នែកភាសា និងការនិយាយរបស់កូន ម៉ាក់ប៉ាគួរតែនិយាយជាមួយកូនដោយផ្ទាល់ ជៀសវាងឲ្យអាអូនរៀនតាមវិទ្យុ ទូរទស្សន៍ ឬ Youtube ព្រោះនៅវ័យនេះកូនយើងពុំអាចរៀនតាមវិធីនេះបានឡើយ។
២- ពិភាក្សាជាមួយពេទ្យរឿងអីខ្លះ?
សប្តាហ៍នេះយើងមិនទៅជួបគ្រូពេទ្យទេ ដូច្នេះយើងត្រៀមសំណួរមួយចំនួនសម្រាប់ការទៅជួបគ្រូពេទ្យលើកក្រោយ។ ទោះយ៉ាងណា ម៉ាក់ប៉ាត្រូវទៅជួបគ្រូពេទ្យភ្លាម បើមានសញ្ញាណាមួយខុសប្រក្រតី។
៣- ត្រូវដឹងពីអីខ្លះ?
ចំណុចមួយចំនួនខាងក្រោមនេះគឺជាអ្វីដែលអ្នកគួរតែយល់ដឹង៖
ជំងឺផ្តាសាយ៖ អាយុ ១ ឆ្នាំដំបូងនេះ កូនយើងជៀសមិនផុតឡើយពីជំងឺផ្តាសាយ ដោយសារតែមានវីរុសបង្កជំងឺផ្តាសាយជាច្រើនប្រភេទ។ តាមរយៈការប៉ាន់ស្មានមួយបានឲ្យដឹងថា ជាទូទៅកុមារ កើតជំងឺផ្តាសាយ យ៉ាងតិច ៨ ដង/ឆ្នាំ។
វីរុសទាំងនេះ អាចសាយភាយតាមរយៈខ្យល់ និងតោងភ្ជាប់ទៅនឹងវត្ថុដែលមានមេរោគជាច្រើនដូចជា ដៃទ្វារ និងរបស់ក្មេងលេង។ ដោយសារតែប្រព័ន្ធភាពស៊ាំនៅខ្សោយក្មេងងាយកើតជំងឺផ្តាសាយណាស់។ អូនតូចអាចយកដៃទៅដាក់នៅជិតភ្នែក និងមាត់ញឹកញាប់ ដូច្នេះរឹតតែងាយរងការវាយប្រហារដោយមេរោគផ្តាសាយ។ រោគសញ្ញាទូទៅរួមមានការហៀរសំបោរ ឬទឹកភ្នែក តឹងច្រមុះ ក្អក ក្តៅខ្លួនតិចៗ។ រោគសញ្ញាទាំងនេះមានរយៈពេលយ៉ាងយូរ ១ អាទិត្យ។
យើងអាចប្រើប្រដាប់បូមយកស្លេស្មនៅពេលតឹងច្រមុះ ឬប្រើឧបករណ៍សម្រួលការដកដង្ហើម ឬឧបករណ៍បន្សើមក្នុងបន្ទប់គេងកូនយើង ដើម្បីឲ្យអាអូនងាយដកដង្ហើមជាងមុន។ ត្រូវចាំថា តឹងច្រមុះអាចធ្វើឲ្យអូនតូចមានអារម្មណ៍មិនល្អ ដូច្នេះម៉ាក់ប៉ាគួរព្យាយាមលើកក្បាលកូនឲ្យផុតពីខ្នើយ ២-៣ សង់ទីម៉ែត្រនៅពេលគេង ឬដាក់កូនឲ្យគេងក្នុងទម្រង់អង្គុយ ៤៥ ដឺក្រេ ដើម្បីបន្ថយការស្ទះបំពង់ក។ យើងមិនត្រូវឲ្យកូនញ៉ាំថ្នាំដែលមិនបានពិគ្រោះជាមួយគ្រូពេទ្យនោះទេ។ ការប្រើថ្នាំផ្សះ ពពួកអង់ទីប៊ីយ៉ូទីក មិនមានប្រសិទ្ធិភាពជាមួយជំងឺបង្កដោយវីរុសទេ។ គ្រូពេទ្យនឹងប្រាប់យើងឲ្យប្រើថ្នាំប៉ារ៉ាសេតាមុល ប្រសិនបើកូនក្តៅខ្លួន។
ត្រូវទាក់ទងទៅគ្រូពេទ្យភ្លាម បើកូនមានសញ្ញាដូចខាងក្រោម៖
– ក្តៅខ្លួនលើសពី ៣៨ អង្សារសេ
– ចង្វាក់ដង្ហើមលឿន ជាង ៦០ ដង/នាទី
– ក្អកខ្លាំង និងពិបាកដកដង្ហើម
– ភ្នែកមានសភាពមិនធម្មតា ឬមានហៀរសារធាតុរាវ
– ទាញត្រចៀក យំពេលញ៉ាំ ឬដាក់ឲ្យគេង។
ការដុះធ្មេញ៖ ជាទូទៅធ្មេញរបស់ទារកដំបូងនឹងលូតលាស់ក្នុងអំឡុងអាយុ ៧ ខែ ដុះធ្មេញលឿនបំផុតនៅអាយុ ៣ខែ និងយូរបំផុតពេលអាអូនមានអាយុ ១២ ខែ ហើយការលូតលាស់នេះនឹងកើតមានទៅតាមហ៊្សែនរបស់ម៉ាក់ប៉ា។ យ៉ាងណាមិញ សញ្ញានៃការដុះធ្មេញ ជាទូទៅអាចកើតមាន ប្រហែល ២-៣ ខែមុន ហើយមានលក្ខណៈផ្សេងៗគ្នាពីទារកម្នាក់ទៅទារកម្នាក់។
សញ្ញាទាំងនោះរួមមាន៖
– ហូរទឹកមាត់
– ឡើងកន្តួល គេងមិនសូវលក់
– ក្អក ញ៉ាំអីពុំបាន
– ចូលចិត្តខាំ
– ឈឺចាប់
– រាក និងគ្រុនក្តៅ
– មានកំណកឈាម នៅអញ្ចាញធ្មេញ
– ទាញត្រចៀក និងត្រដុសថ្ពាល់ខ្លួនឯង។
គន្លឹះខ្លះៗកាត់បន្ថយការឈឺចាប់ពេលកូនដុះធ្មេញ៖
– ឱ្យកូនទំពារបស់អ្វីមួយ
– ត្រដុសអញ្ចាញកូននឹងវត្ថុអ្វីមួយ
– ឱ្យកូនញ៉ាំទឹក ឬនំចំណីត្រជាក់ៗ។
៤- រឿងអីខ្លះត្រូវបារម្ភ?
ធ្វើយ៉ាងណាឲ្យកូនស៊ាំនឹងសារធាតុរឹង? ម៉ាក់ប៉ាគ្រប់រូបត្រូវត្រូវយកចិត្តទុកដាក់ទាំងពេលវេលា របបអាហារក៏ដូចជារបស់ប្រើប្រាស់ សម្រាប់អាហារកូននាពេលអនាគត។
ពេលវេលាសមរម្យ៖ ប្រសិនបើយើងបំបៅដោះកូន គួរតែបំបៅនៅពេលទឹកដោះចេញតិចបំផុតជាពិសេសនៅពេលរសៀល និងល្ងាច។ កូនឃ្លានខ្លាំងនៅពេលព្រឹកយើងគួរតែទម្លាប់ឲ្យកូនញ៉ាំអាហាររឹង ចាប់ផ្តើមពី ១ពេល/ថ្ងៃ បន្ទាប់មកអាចឲ្យអាហារខ្លះៗនៅក្នុងអាហារពេលព្រឹក និងអាហារពេលល្ងាចសម្រាប់ខែក្រោយៗ។
ធ្វើឲ្យកូនសប្បាយចិត្ត៖ យើងមិនគួរផ្តល់អាហារនៅពេលកូនមិនទាន់ចង់ញ៉ាំ ឬមិនសប្បាយចិត្តទេ។ គួររៀបចំអាហារពេលកូនភ្ញាក់ពីគេង ឬពេលសប្បាយចិត្ត ហើយក៏មិនត្រូវឲ្យអាហារកូនច្រើនពេកដែរ។
មិនត្រូវឲ្យកូនញ៉ាំច្រើនពេកទេ៖ ដំបូងយើងគួរឲ្យអាហារដែលធ្វើឲ្យកូនចង់ញ៉ាំជាមួយទឹកដោះគោ។ វិធីនេះអាចជួយឲ្យអាអូនស្គាល់អាហារថ្មីៗ ហើយមិនធុញទ្រាន់ជាមួយនឹងរបស់អស់ទាំងនេះ។
ត្រៀមរួចរាល់សម្រាប់បញ្ចុកអាហារកូន៖ ព្រោះតែរវល់យើងមិនគួរចម្អិនម្ហូបលឿនពេកទេ ដោយសារការចិញ្ចឹមកូន គឺជាដំណើរការមួយដែលប្រើរយៈពេលយូរ ដូចនេះគួរតែចំណាយពេលឲ្យបានច្រើនលើសកម្មភាពនេះ។
ដឹងពេលដែលត្រូវឈប់៖ មិនត្រូវបង្ខំកូនឲ្យញ៉ាំបន្តទៀតទេ នៅពេលដែលអូនតូចមិនចង់ញ៉ាំ ដែលសញ្ញាមិនចង់ញ៉ាំទាំងនោះរួមមាន យំ ងាកចេញ បិទមាត់ ឬខ្ជាក់អាហារចេញពីមាត់។
ការផ្តាច់ដោះ៖ ទឹកដោះម្តាយ ជាសារធាតុរាវមួយដែលគ្រប់គ្នាដឹងថាល្អ និងចាំបាច់បំផុត។ ប៉ុន្តែ តើអាហារដំបូងប្រភេទណាដែលល្អបំផុតសម្រាប់ទារកបន្ទាប់ពីផ្តាច់ទឹកដោះម្តាយរួច? ជាការពិតណាស់ យើងអាចឲ្យអាហារដូចជា គ្រាប់ធញ្ញជាតិ បន្លែ និងផ្លែឈើ។ ប៉ុន្តែ ចូរយើងទៅជួបគ្រូពេទ្យជំនាញកុមារ ដើម្បីសុំការណែនាំក្នុងការជ្រើសរើសអាហារដំបូងដែលល្អបំផុតសម្រាប់ទារកនៅពេលផ្តាច់ដោះ។
ក្នុងករណីមានសំណួរ ឬមន្ទិលសង្ស័យជុំវិញសុខភាពអ្នក ជម្រើសល្អបំផុត សូមពិគ្រោះ និងប្រឹក្សាយោបល់ផ្ទាល់ជាមួយពេទ្យជំនាញ។ Hello Health Group មិនចេញវេជ្ជបញ្ជា មិនធ្វើរោគវិនិច្ឆ័យ ឬព្យាបាលជូនទេ៕
បដិសេធ
Hello Health Group និង “Hello គ្រូពេទ្យ” មិនចេញវេជ្ជបញ្ជា មិនធ្វើរោគវិនិច្ឆ័យ ឬព្យាបាលជូនទេ៕
ត្រួតពិនិត្យដោយ
គឹម កាណែល
ផ្សព្វផ្សាយពាណិជ្ជកម្មតើអត្ថបទនេះមានប្រយោជន៍ដែរទេ?
ផ្សព្វផ្សាយពាណិជ្ជកម្មផ្សព្វផ្សាយពាណិជ្ជកម្ម
