– ដោះខោអាវចេញ ហើយលាងសម្អាតខ្លួនកូនជាមួយទឹកក្តៅឧណ្ហៗ។
កូនមិនទាន់ចេះវារ៖ ការលូតលាស់របស់ក្មេងមិនដូចគ្នានោះទេ។ ការចេះវាររបស់អូនតូចគ្រាន់តែជាជំនាញមួយប៉ុណ្ណោះ មិនអាចវាស់ពីការវិវត្តរបស់ក្មេងបានទាំងស្រុងនោះទេ។ ក្មេងខ្លះអាចវារបានពេលឈានចូលអាយុ ៦ ខែ ឯខ្លះទៀតយូរជាងនេះ។ ក្មេងខ្លះបានរំលងចោលការលូតលាស់ក្នុងការចេះវារលូន ហើយចាប់ផ្តើមដើរតែម្តង ពួកគេអាចស្វែងរកវិធីតោងឈរ និងបម្លាស់ទី (ដូចជាពីកៅអី ទៅតុ ឬសាឡុង)។ ជាការពិតណាស់ក្មេងដែលមិនចេះវារ តែពួកគេចេះដើរបានមុនក្មេងចេះវារក៏មាន។
ក្នុងចំណោមក្មេងដែលចេះវារលូន ក៏មានរបៀបខុសគ្នាដែរ ក្មេងខ្លះរំកិលដោយប្រើពោះ ឬក្មេងខ្លះរំកិលដោយប្រើជើង និងដៃ។ អូនតូចខ្លះអាចចាប់ផ្តើមវារ ឬលូនថយក្រោយ ឬចំហៀង ខ្លះទៀតអាចរំអិលដោយប្រើជង្គង់ឬគូទ ឯមួយចំនួនទៀតអាចប្រើដៃជើងសម្រាប់ការផ្លាស់ទី។ នេះគឺជាដំណាក់មុនឈានដល់ការដើររបស់ក្មេង។
ក្មេងខ្លះមិនទាន់ចេះវារលូនព្រោះគ្មានជម្រើស ឬឱកាស ដោយសារតែភាគច្រើនពួកគេត្រូវឃុំក្នុងគ្រែកូនង៉ែត ជិះរទេះរុញ ព និងលេងក្នុងរបងក្មេង។ ម៉ាក់ប៉ាត្រូវចាំថាកូនយើងនឹងប្រើពោះដើម្បីលូនវារលើឥដ្ឋ (កុំបារម្ភចំពោះភាពកខ្វក់លើឥដ្ឋ តែយើងត្រូវបោស និងយកវត្ថុគ្រោះថ្នាក់ចេញឲ្យអស់)។ ដើម្បីលើកទឹកចិត្តកូនៗទៅមុខទៀត យើងគួរដាក់របស់លេងដែលកូនចូលចិត្ត។ យកល្អគួរតែមានទ្រនាប់ជង្គង់កូន ដើម្បីកុំឲ្យក្រិន ឬកកិតយូរឈឺ ធ្វើឲ្យកូនយើងលែងចង់វារតទៅទៀត។
ការព្រួយបារម្ភ
៤- រឿងអ្វីខ្លះត្រូវបារម្ភ?
មានឆ្ងល់ទេ តើគួរបង្រៀនកូននិយាយភាសាសញ្ញាបែបណាទៅ? ការពិតទៅក្មេងៗដែលចេះប្រើភាសាសញ្ញា មានសមត្ថភាពទំនាក់ទំនងល្អជាងក្មេងទូទៅ។ នៅពេលកូនចេះនិយាយ នោះភាសាសញ្ញានឹងកាត់បន្ថយ ឬបាត់ទៅវិញ។ ដូច្នេះកុំគិតថាការប្រើប្រាស់ភាសាសញ្ញាធ្វើកូនឆ្លាតជាងមុន ឬជួយដល់ការលូតលាស់ល្អប្រសើរ យើងប្រើប្រាស់ភាសាសញ្ញាដើម្បីជួយក្នុងការនិយាយទំនាក់ទំនងឲ្យស្រួលយល់ជាមួយកូនប៉ុណ្ណោះ។
នេះគឺជារបៀបនៃការប្រើប្រាស់ភាសាសញ្ញា៖
-ការចាប់ផ្តើមដំបូងនៅពេលក្មេងៗមានអាយុយ៉ាងតិចណាស់ ៨ ឬ ៩ ខែ កូនយើងចាប់ផ្តើមបង្ហាញកាយវិការពេញចិត្ត និងចាប់អារម្មណ៍ក្នុងការទាក់ទងជាមួយយើង។