មូលហេតុនៃអាការៈលេចនោម
ការលេចនោមកើតឡើងនៅពេលដែលសាច់ដុំ និងជាលិកាអាងត្រគាក ដែលទ្រទ្រង់ប្លោកនោម និងគ្រប់គ្រងបំពង់ទឹកនោមចុះខ្សោយ ហើយសាច់ដុំនឹងមិនអាចទ្រទ្រង់ប្លោកនោមបានត្រឹមត្រូវ ដែលជាហេតុនាំឲ្យទឹកនោមលេចចេញមកក្រៅ។
មានកត្តាជាច្រើនដែលអាចបំផ្លាញសាច់ដុំទាំងនេះ ហើយវាមានលក្ខណៈខុសៗគ្នារវាងបុរស និងស្ត្រី។ ចំពោះស្រីៗយើង មូលហេតុទូទៅដែលបំផ្លាញសាច់ដុំបាតអាងត្រគាក គឺការមានផ្ទៃពោះ និងការសម្រាលកូន។ ចំណែកឯបុរសវិញ មូលហេតុដែលបណ្ដាលឲ្យកើតមានអាការៈលេចនោមនេះ គឺដោយសារតែការវះកាត់ក្រពេញប្រូស្តាត។
កត្តាហានិភ័យនៃការលេចនោម
កត្តាមួយចំនួន អាចធ្វើឲ្យយើងងាយនឹងជួបប្រទះបញ្ហាលេចនោមខណៈពេលក្អក។ យ៉ាងណាមិញ ស្រីៗយើងមានហានិភ័យខ្ពស់ក្នុងការកើតមានអាការៈនេះ។ យោងតាមការសិក្សាមួយបានបង្ហាញថា ១៣%នៃស្ត្រីដែលមានអាយុចន្លោះពី១៩ដល់៤៤ និង២០%នៃស្ត្រីដែលមានអាយុចាប់ពី៤៥ឆ្នាំ ដល់៦៤ឆ្នាំនឹងវិវត្តន៍ទៅជាអាការៈលេចនោម។ ទន្ទឹមនឹងនេះដែរ ស្រីៗដែលសម្រាលកូនតាមធម្មជាតិអាចវិវត្តទៅជាអាការៈលេចនោមខ្លាំងជាងស្រីៗដែលសម្រាលកូនដោយការវះកាត់។
កត្តាហានិភ័យដទៃទៀតដែលធ្វើឲ្យយើងវិវត្តន៍ទៅជាការលេចនោម រួមមាន៖
- អាយុច្រើនជាង៧០ឆ្នាំ
- ធាត់
- ធ្លាប់ធ្វើការវះកាត់អាងត្រគាកពីមុន
- ជក់បារី
- មានបញ្ហាសុខភាពដូចជាប្លោកនោមសកម្មជ្រុល
- ប្រឈមនឹងការទល់លាមករ៉ាំរ៉ៃ
- ស្រុតចុះសរីរាង្គអាងត្រគាក
- មានប្រវត្តិឈឺឆ្អឹងខ្នងផ្នែកខាងក្រោម
- មានជំងឺណាមួយដែលបណ្ដាលឲ្យកណ្ដាស់ ឬក្អករ៉ាំរ៉ៃ
- មានប្រវត្តិលេងកីឡាដែលផ្ដល់ផលប៉ះពាល់ធ្ងន់ធ្ងរ