ភាពចាស់ធ្វើឲ្យប៉ះពាល់ដល់សមាសធាតុសំខាន់បីដែលនាំឲ្យរមាស់ស្បែក។ សារធាតុទាំងនោះរួមមាន Epidermis ប្រព័ន្ធភាពស៊ាំ និងប្រព័ន្ធសរសៃប្រសាទ។
ដោយសារតែវ័យកាន់តែចាស់ទៅ ភាពខុសប្លែកជាច្រើនបង្កឲ្យធ្លាក់ចុះផ្ទៃនៃការផលិតជាតិខ្លាញ់ ដែលរក្សារបាំងខាងលើស្បែក (Epidermal barrier)។ ចាប់ផ្ដើមពីអាយុ ៥៥ឆ្នាំទៅ កម្រិត pH របស់ស្រទាប់ស្បែក Epidermis ក្លាយជាមានកម្រិតអាស៊ីដកាន់តែតិច។ អង់ហ្ស៊ីមដែលត្រូវការដើម្បីធ្វើការបំបែកជាតិខ្លាញ់ដែលបង្កើតជារបាំងទឹកនៅក្រោមស្បែក នៅមានត្រូវការកម្រិត pH អាស៊ីដមួយនេះ។
ចាប់ផ្ដើមពីអាយុ ៧០ឆ្នាំ អត្រាផលិតរបាំងខ្លាញ់ថ្មីៗត្រូវបានកាត់បន្ថយ ជាហេតុនាំឲ្យមិនមានខ្លាញ់គ្រប់គ្រាន់ដើម្បីទ្រទ្រង់។ របាំងស្រទាប់ក្រោមស្បែក អាចនឹងទាក់ទងនឹងការបង្កើនគ្រោះថ្នាក់នៃការវិវត្តទៅជាជំងឺរលាកស្បែកដោយសារការប៉ះទង្គិច។ នេះជាមូលហេតុដែលអាចពន្យល់ពីហេតុនាំឲ្យអ្នកជំងឺវ័យចំណាស់ច្រើនតែមានបញ្ហារមាស់រលាកស្បែកដោយសារតែផលិតផលលាងសម្អាត ដែលកាលនៅវ័យក្មេងប្រើទៅមិនមានបញ្ហាអី។ ការបាត់បង់ញើស និងក្រពេញប្រេង នៅលើស្បែក ក៏អាចជាហេតុនាំឲ្យរមាស់ដូចគ្នាដោយសារតែស្បែកស្ងួត ដែលបញ្ហានេះច្រើនកើតឡើងញឹកញាប់ចំពោះមនុស្សចាស់។
អត្ថបទពាក់ព័ន្ធ៖
ការប្រែប្រួលដែលកើតឡើងចំពោះប្រព័ន្ធភាពស៊ាំ ដោយសារតែអាយុ គឺពាក្យបច្ចេកទេសហៅថា Immunosenescence។ ប្រព័ន្ធភាពស៊ាំ ដែលចាស់ គឺជាការចាប់ផ្ដើមរលាកនិងខូចមុខងាររបស់កោសិកាការពាររាងកាយ (Immune cell)។ ចំពោះអ្នកជំងឺខ្លះ បញ្ហានេះអាចកើតឡើងដោយសារតែប្រតិកម្មអាលែកហ្ស៊ី និងរាងកាយមិនអាចមានប្រតិកម្មដែលមានប្រសិទ្ធភាពប្រឆាំងនឹងភ្នាក់ងារបង្ករោគបាន។