៣- ត្រូវដឹងពីអីខ្លះ?
នៅសប្តាហ៍ទី ១៨ នេះម៉ាក់ប៉ាអាចសង្កេតឃើញ អាអូនមានបញ្ហាមួយចំនួនដូចខាងក្រោមនេះ៖
ភ្នែកក្រហម៖ ជាការរលាកនៃស្រទាប់ភ្នែកដោយពពួកវីរុស បាក់តេរី ឬអាលែកហ្ស៊ី។ ស្រទាប់គ្របគ្រាប់ភ្នែកពណ៌ស និងក្រោមត្របកភ្នែកឡើងរលាក ធ្វើឲ្យភ្នែកទៅជាក្រហម ស្ងួត មានអាចម៍ភ្នែកពណ៌ស លឿង ឬបៃតង។ អាអូនអាចហៀរទឹកភ្នែក និងពិបាកបើកភ្នែកនៅពេលព្រឹក។ ជំងឺនេះអាចកើតលើភ្នែកតែម្ខាង ឬទាំងសងខាង។ បើក្មេងមានរោគសញ្ញាទាំងនេះ ម៉ាក់ប៉ាត្រូវនាំកូនទៅជួបគ្រូពេទ្យឲ្យបានរួសរាន់ដើម្បីព្យាបាលត្រឹមត្រូវ។
ជំងឺភ្នែកក្រហមជាជំងឺឆ្លង ដូចនេះគួរការពារខ្លួនយើងឆ្លងពីកូន ដោយលាងសម្អាតដៃឲ្យបានទៀងទាត់ ជាពិសេសមុន និងក្រោយប៉ះភ្នែកក្មេង។ គួរទុកកូននៅផ្ទះ មិនឲ្យទៅក្រៅ ឬសាលារៀន និងសម្អាតកន្លែងគេង សម្លៀកបំពាក់ និងកន្សែងកូនឲ្យបានញឹកញាប់។ ជំងឺនេះបណ្តាលមកពីបាក់តេរីគ្រូពេទ្យនឹងឲ្យប្រើថ្នាំបន្តក់ភ្នែក ឬក្រែមលាបភ្នែក។ បើវីរុស អាអូននឹងមានរោគសញ្ញាផ្តាសាយផ្សំ នោះគ្រូពេទ្យនឹងឲ្យម៉ាក់ប៉ារក្សាអនាម័យកូនឲ្យបានល្អ ដោយសម្អាតភ្នែកជាមួយកន្សែងជ្រលក់ទឹកក្តៅឧណ្ហៗ ហើយអាអូននឹងជាទៅវិញក្នុងរយៈពេល ១ អាទិត្យ។
ចំពោះការប្រតិកម្មវិញ គ្រូពេទ្យនឹងជួយរកមូលហេតុពិតប្រាកដ ហើយទារកត្រូវនៅឲ្យឆ្ងាយពីសារធាតុនោះ។ ពេលខ្លះក៏អាចឲ្យប្រើថ្នាំបន្តក់ភ្នែក។
ស្គមពេក៖ ជាទូទៅ បើក្មេងលេងច្រើន និងលូតលាស់ល្អ នឹងឡើងទម្ងន់ជាធម្មតា។ តែបើទារកមិនគ្រប់គីឡូវិញ ម៉ាក់ប៉ាគួរតាមដាន វាស់កម្ពស់ដើម្បីដឹងពីការលូតលាស់របស់កូន។ មានកត្តាជាច្រើនដែលពាក់ព័ន្ធនឹងការលូតកម្ពស់ និងឡើងទម្ងន់របស់ក្មេងដូចជា កត្តាតំណពូជ ចំណីអាហារ ការលេង -ល-។ បើម៉ាក់ ឬប៉ា ស្គមតូច នោះកូនអាចមាឌដូចយើង ឯការលេងច្រើនពេកក៏អាចឲ្យអាអូនស្រកសាច់ដែរ។
លើសពីនេះទៀតអាហារដែលមានសារធាតុចិញ្ចឹមគ្រប់គ្រាន់សំខាន់បំផុត យើងមិនគួរបង្អត់អាហារក្មេងតាមតែចិត្ត គ្មានក្បួនខ្នាតនោះឡើយ។ បើសិនជាយើងគិតថាកូនមិនគ្រប់ទម្ងន់ ដោយសារមិនអាចស្រូបយកសារធាតុចិញ្ចឹម ឬមានជំងឺអ្វីនោះ ត្រូវទៅពិគ្រោះជាមួយគ្រូពេទ្យដើម្បីព្យាបាលទាន់ពេល។