មានការសិក្សាលើកម្រិតស្ត្រេសប្រចាំថ្ងៃនៅលើនិស្សិតស្រីៗ ជាមួយនឹងសកម្មភាពផ្លូវភេទរបស់ពួកគេក្នុងរយៈពេលប៉ុន្មានខែ មុនពេលគេប្រលង។ ការសិក្សាពិតជាបានបង្ហាញថា ការរួមភេទគឺពិតជាកត្តាមួយជួយកាត់បន្ថយស្ត្រេសបានមែន។ ប៉ុន្តែទោះជាយ៉ាងណាក្ដី ក៏ទំនាក់ទំនងរវាងការថយចុះនៃសកម្មភាពផ្លូវភេទ និងបញ្ហាស្ត្រេសកើនឡើងនៅតែជាក្ដីបារម្ភរបស់យើងគ្រប់គ្នា។ បញ្ហាស្ត្រេស ជាមួយបញ្ហាសិចបង្កើតបានជាវដ្ដមួយដែលនៅពេលយើងស្ត្រេសកាន់តែខ្លាំង នោះយើងនឹងលែងខ្វាយខ្វល់ជាមួយរឿងផ្លូវភេទទៀតហើយ ហើយវានឹងធ្វើឲ្យយើងស្ត្រេសកាន់តែខ្លាំង។
៣- ធ្វើឲ្យចំណងស្នេហាមិនចុះសម្រុង
ការរួមភេទគឺរឿងមិនអាចខ្វះបានក្នុងជីវិតរស់នៅជាមួយដៃគូ។ រឿងលើគ្រែនេះដើរតួដូចជាកាវស្អិត ដើម្បីភ្ជាប់ដៃគូទាំងពីរឲ្យផ្អែមល្ហែមជាមួយគ្នា។ នៅពេលដៃគូរពីរនាក់មិនសូវរួមភេទជាមួយគ្នា នោះអារម្មណ៍នៃចំណងស្នេហារបស់អ្នកទាំងពីរក៏នឹងចាប់ផ្ដើមធ្លាក់ចុះ។ ចំណុចសំខាន់ក្នុងរឿងមួយនេះគឺមានក្នុងអ័រម៉ូនមួយមានឈ្មោះថា អុកស៊ីតូស៊ីន (oxytocin) ដែលជាទូទៅគេហៅវាជាអ័រម៉ូននៃក្ដីស្រលាញ់។ អុកស៊ីតូស៊ីនបញ្ចេញនៅពេលយើងដល់ចំណុចកំពូលនៃការរួមភេទ។ អ័រម៉ូននេះបង្កើតអារម្មណ៍ជឿទុកចិត្ដ និងស្និទ្ធស្នាលរវាងដៃគូ ដែលធ្វើឲ្យយើងទាំងពីរមើលឃើញគ្នាក្នុងចំណុចល្អទៅវិញទៅមក។
៤- គិតអវិជ្ជមានលើខ្លួនឯង និងបំផ្លាញការជឿទុកចិត្ដលើខ្លួនឯង
ការបញ្ឈប់ខ្លួនឯងអំពីសកម្មភាពផ្លូវភេទ អាចធ្វើឲ្យប៉ះពាល់ដល់ការគិតមកលើខ្លួន។ ទោះបីជាការមិនរួមភេទ មិនបានធ្វើឲ្យប៉ះពាល់ដល់ដងខ្លួន ឬបណ្ដាលឲ្យកើតជំងឺណាមួយក្ដី ប៉ុន្តែវាធ្វើឲ្យប៉ះពាល់យ៉ាងធ្ងន់ធ្ងរមកលើការគិតវិជ្ជមានមកលើខ្លួនឯង ក៏ដូចជាបាត់បង់ភាពជឿជាក់លើខ្លួនឯង។ បម្រែបម្រួលអារម្មណ៍កើតឡើងដោយសារបញ្ហាមួយនេះ អាចបណ្ដាលឲ្យក្លាយទៅជាជំងឺថប់បារម្ភ ដែលជំងឺមួយនេះអាចនឹងប៉ះពាល់ដល់ទំនាក់ទំនងយើងទាំងពីរ ក៏ដូចជាមួយអ្នកដទៃដូចគ្នា។