– ថ្នាំ Lithium៖ Lithium អាចបិទសកម្មភាពក្រពេញទីរ៉ូអ៊ីត បើប្រើផ្សំគ្នាជាមួយអ៊ីយ៉ូត នាំឲ្យខ្វះអ័រម៉ូនទីរ៉ូអ៊ីត។
– ពពួក ACE inhibitors៖ ថ្នាំបញ្ចុះសម្ពាធឈាមមួយចំនួន ធ្វើឲ្យការបំផ្លាញប៉ូតាស្យូមក្នុងខ្លួនកើនឡើង។ ថ្នាំបំប៉នអ៊ីយ៉ូត ភាគច្រើនមានផ្ទុកប៉ូតាស្យូម។ ការលេបប៉ូតាស្យូមអ៊ីយ៉ូត ជាមួយថ្នាំបញ្ចុះសម្ពាធឈាមរួមគ្នាក្នុងពេលតែមួយ អាចធ្វើឲ្យមានកម្រិតប៉ូតាស្យូមលើសក្នុងខ្លួន។
ថ្នាំទាំងនោះមានដូចជា Captopril (Capoten), Enalapril (Vasotec), Lisinopril (Prinivil, Zestril), Ramipril (Altace) និងផ្សេងទៀត។
– ពពួកថ្នាំ Angiotensin receptor blockers (ARBs)៖ ជាថ្នាំបញ្ចុះយសម្ពាធឈាមចុះមួយចំនួន អាចធ្វើឲ្យការបំផ្លាញប៉ូតាស្យូមក្នុងខ្លួនកើនឡើង។ ថ្នាំបំប៉នអ៊ីយ៉ូត ភាគច្រើនមានផ្ទុកប៉ូតាស្យូម។ ការលេបប៉ូតាស្យូមអ៊ីយ៉ូត ជាមួយថ្នាំបញ្ចុះសម្ពាធឈាមរួមគ្នា អាចធ្វើឲ្យមានកម្រិតប៉ូតាស្យូមលើសក្នុងខ្លួន។
ថ្នាំទាំងនោះរួមមាន Losartan (Cozaar), Valsartan (Diovan), Irbesartan (Avapro), Candesartan (Atacand), Telmisartan (Micardis) និង Eprosartan (Teveten)។
– ថ្នាំបញ្ចុះទឹកនោមប្រភេទ Potassium-sparing៖ អាហារបំប៉នធ្វើពីអ៊ីយ៉ូត មានផ្ទុកប៉ូតាស្យ៉ូម ខណៈថ្នាំបញ្ចុះទឹកនោមប្រភេទនេះ អាចធ្វើឲ្យកម្រិតប៉ូតាស្យូមក្នុងខ្លួនកើនឡើង។ បើលេបប៉ូតាស្យូមអ៊ីយ៉ូតជាមួយ អាចបណ្ដាលឲ្យលើសកម្រិតប៉ូតាស្យូមក្នុងខ្លួន។
ថ្នាំទាំងនោះរួមមាន Spironolactone (Aldactone), Triamterene (Dyrenium) និង Amiloride (Midamor)។
ស្វែងយល់ពីកម្រិតថ្នាំ
ព័ត៌មានទាំងនេះ មិនបានរាប់ជាការណែនាំរបស់គ្រូពេទ្យនោះទេ។ ត្រូវតែពិភាក្សាជាមួយគ្រូពេទ្យ ឬឱសថការី មុនពេលចាប់ផ្តើមប្រើប្រាស់ថ្នាំប្រភេទនេះ។
៨- កម្រិតប្រើធម្មតាម៉េចដែរ?
ពេទ្យណែនាំឲ្យប្រើកម្រិតដូចខាងក្រោម៖
តាមការលេប
– សម្រាប់គ្រោះថ្នាក់ដោយវិទ្យុសកម្ម៖ ប៉ូតាស្យូមអ៊ីយ៉ូត គួរលេបមុនពេល ឬលេបភ្លាមៗបន្ទាប់ពីគ្រោះថ្នាក់។ សារធាតុវិទ្យុសកម្មប៉ះពាល់ខ្លាំងទៅលើស្ត្រីមានផ្ទៃពោះ ឬកំពុងបំបៅកូន ក្មេងតូចៗ ហេតុនេះប្រើប៉ូតាស្យូមអ៊ីយ៉ូត គឺអាស្រ័យលើវិទ្យុសកម្មប៉ះពាល់ និងអាយុ។ គេវាស់ការប៉ះពាល់វិទ្យុសកម្មដោយ Centigrays (cGy)។ ចំពោះកូនក្មេង ទារក កុមារ វ័យជំទង់ និងអ្នកមានផ្ទៃពោះ ឬកំពុងបំបៅកូន គេនឹងឲ្យប៉ូតាស្យូមអ៊ីយ៉ូត ប្រសិនបើវិទ្យុសកម្មប៉ះពាល់ពី ៥ cGy ឬច្រើនជាងនេះ។ ម្យ៉ាងទៀតគេអាចកាត់គ្រាប់ថ្នាំដាក់លាយជាមួយទឹកក្រូច ឬទឹកដោះគោបានដែរ។
– ទារកពីពេលកើតដល់ ១ ខែ៖ ១៦មិល្លីក្រាម
– ទារកដល់កុមារលើសពី ១ខែ ដល់ ៣ ឆ្នាំ៖ ៣២មិល្លីក្រាម
– កុមារពី ៣-១២ ឆ្នាំ៖ ៦៥មិល្លីក្រាម
– ក្មេងពី ១២-១៨ ឆ្នាំ៖ ៦៥មិល្លីក្រាម ឬ ១២០មិល្លីក្រាម
– មានផ្ទៃពោះ ឬកំពុងបំបៅកូន៖ ១២០មិល្លីក្រាម
– មនុស្សពេញវ័យ ១៨-៤០ ឆ្នាំ ប៉ះពាល់ដល់ ១០ cGy ឬលើសនេះ៖ ១៣០មិល្លីក្រាម
– មនុស្សពេញវ័យលើសពី ៤០ឆ្នាំ ប៉ះពាល់ពី ៥០០ cGy ឬច្រើនជាងនេះ៖ ១៣០មិល្លីក្រាម
ចំនួនគ្រប់គ្រាន់នៅក្នុងអាហារចំពោះទារក៖
– ពី ០-៦ ខែ ១១០មីក្រូក្រាម/ថ្ងៃ
– ៧-១២ ខែ ១៣០មីក្រូក្រាម/ថ្ងៃ
សម្រាប់កុមារ និងវ័យជំទង់ បរិមាណរបបអាហារគេណែនាំ៖
– ក្មេង ១-៨ ឆ្នាំ ៩០មីក្រូក្រាម/ថ្ងៃ
– ពី ៩-១៣ ឆ្នាំ ១២០មីក្រូក្រាម/ថ្ងៃ
– ១៤ ឆ្នាំឡើង ១៥០មីក្រូក្រាម/ថ្ងៃ
– សម្រាប់ស្ត្រីមានផ្ទៃពោះ ២០៩មីក្រូក្រាម/ថ្ងៃ និងកំពុងបំបៅកូន ២៩០មីក្រូក្រាម/ថ្ងៃ។
កម្រិតខ្ពស់បំផុតអាចទទួលទាន ហើយមិនបង្កឲ្យផលវិបាក៖
– កុមារ ១-៣ ឆ្នាំ ២០០មីក្រូក្រាម/ថ្ងៃ
– ពី ៤-៨ ឆ្នាំ ៣០០មីក្រូក្រាម/ថ្ងៃ
– ពី ៩-១៣ ឆ្នាំ ៦០០មីក្រូក្រាម/ថ្ងៃ
– ពី ១៤-១៨ ឆ្នាំ (ទាំងមានផ្ទៃពោះ និងបំបៅកូន) ៩០០មីក្រូក្រាម/ថ្ងៃ។
-សម្រាប់មនុស្សពេញវ័យអាយុលើស ១៩ឆ្នាំ រួមបញ្ចូលទាំងអ្នកមានផ្ទៃពោះ និងកំពុងបំបៅកូន ១១០០មីក្រូក្រាម/ថ្ងៃ ។
កម្រិតថ្នាំលើមនុស្សម្នាក់ៗ គឺខុសៗគ្នា អាស្រ័យលើកត្តាអាយុ ស្ថានភាពសុខភាព និងជំងឺផ្សេងៗ។ ពពួកឱសថនេះ មិនមែនសុទ្ធតែមានសុវត្ថិភាពទាំងអស់ទេ។ សូមពិគ្រោះជាមួយគ្រូពេទ្យ ដើម្បីដឹងពីកម្រិតថ្នាំត្រឹមត្រូវសម្រាប់យើង។
៩- អាចមានទម្រង់អីខ្លះ?
– ប៉ូតាស្យូមអ៊ីយ៉ូត ១៥០មីក្រូក្រាម
– ទឹកថ្នាំបន្តក់ Iodinehigh potency liquid drops ។
ក្នុងករណីមានសំណួរ ឬមន្ទិលសង្ស័យជុំវិញសុខភាពអ្នក ជម្រើសល្អបំផុត សូមពិគ្រោះ និងប្រឹក្សាយោបល់ផ្ទាល់ជាមួយគ្រូពេទ្យជំនាញ។ Hello Health Group មិនចេញវេជ្ជបញ្ជា មិនធ្វើរោគវិនិច្ឆ័យ ឬព្យាបាលជូនទេ៕
