– ថយចុះប្រព័ន្ធភាពស៊ាំដូចជា ប្រើថ្នាំគីមី ចាក់ថ្នាំស្តេរ៉ូអ៊ីតច្រើនពេក។
– ប្រើថ្នាំញៀន។
រោគវិនិច្ឆ័យ និងការព្យាបាល
ព័ត៌មាននេះមិនអាចយកទៅប្រើប្រាស់គ្រប់ប្រភេទជំងឺទេ។ គួរពិភាក្សាជាមួយគ្រូពេទ្យជំនាញសម្រាប់ព័ត៌មានបន្ថែម។
៧- គួរធ្វើរោគវិនិច្ឆ័យដោយវិធីណា?
បន្ទាប់ពីពិនិត្យកាយសម្បទារួច គ្រូពេទ្យនឹងអាចចាប់អារម្មណ៍កន្លែងបង្ករោគដោយសារវាមានហើម ក្រហម និងមានកម្ដៅ ដោយអាចនឹងស្នើធ្វើតេស្តដូចជា៖
– តេស្តឈាម៖ ដើម្បីរកមើលសញ្ញាបង្ករោគក្នុងឈាម ការកើនឡើងគ្រាប់ឈាមសជាដើម។ តែតេស្តនេះមិនអាចកំណត់បាន ១០០ ភាគរយនោះទេ ជាហេតុគ្រូពេទ្យអាចធ្វើការអង្កេតវិភាគតាមវិធីផ្សេងទៀត។
– តេស្តច្រឹបកោសិកាឆ្អឹង៖ ច្រឹបឆ្អឹងយកទៅពិនិត្យឲ្យ ដឹងពីប្រភេទមេរោគដើម្បីប្រើថ្នាំផ្សះឲ្យចំតែម្ដង។ ករណីខ្លះការចាក់ម្ជុលដើម្បីយកបំណែកឆ្អឹងមកពិនិត្យ មានការឈឺចាប់ និងត្រូវការថ្នាំស្ពឹកក្នុងពេលធ្វើតេស្ត។
– តេស្តរូបភាពវេជ្ជសាស្ត្រ
– ថតកាំរស្មីដើម្បីមើលការខូចខាតរបស់ឆ្អឹង ប៉ុន្តែក្នុងករណីដំបូង មិនងាយឃើញនោះទេ។
– ថតស៊ីធី (CT) ជាមួយកាំរស្មីអ៊ិច ជួយបង្កើនគុណភាពរូប អាចមើលឃើញកាន់តែច្បាស់។
– ថតអឹមរ៉ាយ MRI កាន់តែល្អ ដោយសារបានឃើញរូបភាពកាន់តែច្បាស់ងាយស្រួលវាយតម្លៃ។
៨- ព្យាបាលដោយវិធីណា?
គោលដៅសំខាន់ គឺវះកាត់ដើម្បីយកបំណែកឆ្អឹងរលួយបង្កដោយមេរោគចេញ និងបន្តដោយការប្រើថ្នាំផ្សះអាស្រ័យទៅលើស្ថានភាពជាក់ស្ដែងដូចជា៖
– វះបើកកន្លែងមានឆ្លងរោគ និងបង្ហូរខ្ទុះចេញ។
– យកចេញបំណែកឆ្អឹង និងជាលិកាខូចចេញឲ្យអស់ ចៀសវាងមេរោគលាប់ឡើងវិញ។
– សម្រួលលំហូរឈាមទៅកាន់ឆ្អឹង ដោយវះកាត់យកឆ្អឹង និងជាលិកាខូចខាតចេញជាបណ្ដោះអាសន្ន រង់ចាំកោសិកាកោសិកាទាំងនោះជួសជុលឡើងវិញ។
– ករណីមានឆ្លងរោគដោយមានវត្ថុផ្សេង ដូចជា ដាក់ដែកក្នុងឆ្អឹង ពេទ្យនឹងត្រូវយករបស់ទាំងនោះចេញ។
– កាត់អវយវៈចេញ ជាវិធីសាស្ត្រចុងក្រោយ ព្យាបាលក្នុងករណីមេរោគរាតត្បាតធ្ងន់ធ្ងរ។
ផ្លាស់ប្តូរទម្លាប់រស់នៅ
៩- ទម្លាប់រស់នៅ
ផ្លាស់ប្តូរទម្លាប់រស់នៅ និងវិធីព្យាបាលនៅផ្ទះ អាចជួយបង្ការ និងគ្រប់គ្រងស្ថានភាពជំងឺបាន ដូចជា៖
– បើធ្វើតេស្តឈាម មានសញ្ញាឆ្លងរោគ គួរទៅពិភាក្សាជាមួយគ្រូពេទ្យ
– អនាម័យខ្លួនប្រាណចៀសវាងការប៉ះទង្គិច មុតដៃជើង ។ ករណីមានរបួសត្រូវលាងសំអាតដោយថ្នាំសម្លាប់មេរោគឲ្យបានត្រឹមត្រូវ។
