១-មូលហេតុនិងកត្តាប្រឈមនៃការបាក់លិង្គ
លិង្គបាក់ ជាគ្រោះថ្នាក់ដែលបង្កពីការដាច់រហែកស្រទាប់អាល់ប៊ុយជីនានៅពេលដែលលិង្គមានភាពរបត់ខ្លាំងពេក ឬប៉ះទង្គិចខ្លាំង ជាពិសេសនៅពេលដែលរួមភេទ ហើយដៃគូ(ភាគីខាងស្រី) នៅពីលើឬប្រតិបត្តិការរបស់បុរសគំហុកពេក។ ការសម្រេចកាមដោយខ្លួនឯងក៏អាចបង្កជាមូលហេតុនៃការបាក់ដែរ។ ក្នុងករណីខ្លះទៀតដូចជាការប្រើកម្លាំងពេកនិងសកម្មភាពគ្រោះថ្នាក់មួយចំនួនក៏ដូចជាឥរិយាបថមួយចំនួនក៏អាចធ្វើឲ្យមានការដាច់រហែកទៅលើជាលិកានៃលិង្គដែលបង្កជាការបាក់បានដែរ។
តាក់កាន់ដាន់ (Taqaandan) ជាវិធីមួយដើម្បីរកមើលថាតើលិង្គមានបាក់ឬក៏អត់នៅពេលដែលកំពុងឡើងរឹង។ វិធីនេះត្រូវធ្វើដោយទាញក្បាលលិង្គចុះក្រោមនៅពេលដែលកំពុងរឹង ហើយយើងឮ ឬមានអារម្មណ៍ថាឮសំឡេង មិនមានអារម្មណ៍ឈឺចាប់។
ស្រទាប់ស្បែកប្រដាប់ភេទខូចខាតក៏អាចជាកត្តាបូករួមនិងបង្កជាគ្រោះថ្នាក់ និងការបង្ករោគផងដែរជាមួយគ្នានេះក៏អាចទៅជាបាក់លិង្គបានដែរ។ បន្ថែមពីលើនេះទៀតគ្រោះថ្នាក់ប៉ះទង្គិចដែលបង្កឡើងនៅម្ដុំតំបន់ប្រដាប់បន្តពូជអាចប្រឈមនឹងការបាក់លិង្គបានដូចជាការរលាក សត្វខាំ-ដៃគូខាំ ឬប៉ះទង្គិច ឬរងរបួសធ្ងន់ដូចជាមុតកាំបិត ឬត្រូវគ្រាប់កាំភ្លើងជាដើម។
២-រោគសញ្ញា ឬលក្ខខណ្ឌដែលអាចប្រឈមនឹងការបាក់លិង្គ
ជាទូទៅការបាក់លិង្គកើតមានភ្លាមៗនៅពេលដែលឭសំឡេងភ្លាត់ ឬគ្រេចរួមជាមួយការឈឺចាប់ខ្លាំង។សញ្ញាដទៃទៀតរួមមាន៖
-លិង្គមិនឡើងរឹង ហើមនិងឡើងជាំ
-សញ្ញារមួល៖ រឹងជាប់គាំងនិងការស្ទាបចំកំណកឈាមនៅពេលដែលមានឈាមជ្រាបចេញនិងកកនៅស្រទាប់អាល់ប៊ុយជីនា។
-រូបរាងលិង្គមិនប្រក្រតីដែលលេចឡើងដូចជារាងរបស់ផ្លែត្រប់ដែលវាហើម-វៀច-កោងទៅទិសផ្សេង ខុសប្រក្រតីដើម។
ជំងឺបាក់លិង្គនេះប្រសិនបើព្រងើយកន្តើយមិនព្រមព្យាបាលទេនោះអាចធ្វើឲ្យឡើងក្រិនជាលិកាដែលស្រោមស្បែកលិង្គ ហើយបង្កទៅជាអសមត្ថភាពក្នុងការឡើងរឹងរបស់អាអូនតូចយើង និងជំងឺពីរ៉ូនីដែលគេហៅថាជំងឺលិង្គកោងពេលឡើងរឹង។ ជំងឺនេះអាចបង្កបញ្ហានៅពេលដែលរួមភេទដែលពិបាកក្នុងការស៊កបញ្ចូល។ នៅពេលដែលធ្ងន់ធ្ងរ អាចទាមទារការវះកាត់ជាមិនខាន។
៣-វិធីក្នុងការការពារបាក់លិង្គ
ដើម្បីការពារបញ្ហាដ៏គ្រោះថ្នាក់នេះ,បុរសៗគួរតែបង្កើនចំណេះដឹងផ្នែកសុខភាពបន្តពូជរបស់ខ្លួននិងជៀសវាងសកម្មភាពមួយចំនួនដែលអាចបង្កការប៉ះទង្គិចបាន។ ក្នុងអំឡុងពេលរួមភេទ អ្វីដែលគួរតែប្រុងប្រយ័ត្នពេលប្រើប្រាស់ឥរិយាបថរួមភេទដែលមានការរបត់ខ្លាំងឬចលនាចុះឡើងគំហុកពេក ហើយកុំភ្លេចប្រើទឹករំអិលផងពិសេសនៅពេលដែលដៃគូចូលចិត្តនៅពីលើក្នុងពេលប្រតិបត្តិការ ឬយើងហៅថា ខាងស្រីចូលចិត្តក្បាច់ជិះសេះ។
