ការគេងបន្ទប់រួមជាមួយកូន៖ បេប៊ីមានអាយុ ១-២ ខែ ម៉ាក់ប៉ាហត់បន្តិចហើយ ព្រោះត្រូវថែទាំគ្រប់ជំហាន មិនថាការគេង ញ៉ាំ ឬផ្លាស់ប្តូរកន្ទប។ និយាយរួមទៅអាយុប៉ុណ្ណោះយើងត្រូវនៅជាប់ជាមួយកូនទាំងយប់ទាំងថ្ងៃ ក៏ប៉ុន្តែបើម៉ាក់ប៉ាមានគម្រោងបំបែកបន្ទប់ពេលអាអូនធំឡើងនោះ គួរតែចាប់ផ្តើមដាក់បេប៊ីឲ្យគេងនៅបន្ទប់មួយផ្សេងពេលអូនអាយុបាន ២-៤ ខែ ដែលលែងត្រូវការម៉ឹមពេលយប់ញឹកញាប់ដូចមុន។
រឿងបំបែកអាអូនឲ្យនៅបន្ទប់ផ្សេងនេះ ពលរដ្ឋខ្មែរមួយចំនួនមិនសូវមានទំនុកចិត្ត ឬទម្លាប់ធ្វើបែបនេះទេ ដោយសារតែបារម្ភខ្លាចថែទាំអាអូនមិនបានដិតដល់ ពិសេសពេលកូនយំ មិនមានអ្នកលួង។ ទោះយ៉ាងប្រការនេះជះផលមិនដល់បេប៊ី និងម៉ាក់ប៉ាទៅវិញនោះទេ ព្រោះថា៖
-រំខានដំណេករបស់បេប៊ី៖ ជាទូទៅអូនតូចបញ្ចេញសំឡេងច្រើនពេលគេង ហើយបន្ទាប់ពីស្រែកយំបាន ២-៣ នាទី គេនឹងអាចគេងលក់ដោយខ្លួនឯងវិញ មិនចាំបាច់មានអ្នកលួងនោះទេ។ យ៉ាងណាមិញម៉ាក់ប៉ាភាគច្រើននឹងលើកកូនព លួងឲ្យគេងវិញ តែតាមពិតការធ្វើបែបនេះ អូនតូចកាន់តែពិបាកគេងលក់ជាងមុន។
-រំខានដំណេកខ្លួនឯង៖ នៅពេលកូនយំម្តងៗ ច្បាស់ណាស់ម៉ាក់ប៉ាក៏មិនបានគេងដែរ ជាហេតុឲ្យដំណេកមិនស្កប់ស្កល់ទាំងអស់គ្នា។
-រួមភេទតិចជាងមុន៖ វត្តមានរបស់អូនតូចក្នុងបន្ទប់គេងជាមួយម៉ាក់ប៉ាមិនអាចឲ្យអ្នកទាំងពីរចំណាយពេលវេលាជាប្តីប្រពន្ធបានដូចមុននោះទេ។
ក្នុងករណីមានសំណួរ ឬមន្ទិលសង្ស័យជុំវិញសុខភាពអ្នក ជម្រើសល្អបំផុត សូមពិគ្រោះ និងប្រឹក្សាយោបល់ផ្ទាល់ជាមួយពេទ្យជំនាញ។ Hello Health Group មិនចេញវេជ្ជបញ្ជា មិនធ្វើរោគវិនិច្ឆ័យ ឬព្យាបាលជូនទេ៕