ការលូតលាស់ និងអាកប្បកិរិយា
ចេះឆ្ងល់ ចង់ចេះ ចង់ដឹងពីរបស់នៅជុំវិញខ្លួន សូម្បីតែស្រមោលរបស់ខ្លួនក្នុងកញ្ចក់ នេះជាការវិវត្តរបស់បេប៊ីអាយុ ១៥សប្តាហ៍។ ពេលនៅពីមុខកញ្ចក់ អូនតូចមិនទាន់ដឹងថាវាជាស្រមោលខ្លួនគេនោះទេ ក្មេងអាយុប៉ុណ្ណេះចូលចិត្តសម្លឹងមើលស្រមោលនៅក្នុងកញ្ចក់ មិនថាស្រមោលខ្លួនគេ ឬស្រមោលអ្នកណានោះទេ ហើយអាអូនអាចសើចកក្អឹកពេលឃើញស្រមោលក្នុងកញ្ចក់នោះ។
ក្នុងសប្តាហ៍ទី ១៥ នេះ កូនយើងនឹងចាប់ផ្តើម៖
– អាចរក្សាលំនឹងក្បាលពេលឈរត្រង់ ឬអង្គុយ
– ចេះច្រត់ដៃងើបក្បាល ពេលគេងផ្កាប់
– ចេះក្រឡាប់ (មួយចំហៀង)
– ចេះចាប់របស់លេង
– បង្ហាញកាយវិការឆ្ងល់(ពិសេសភ្នែក) អ្វីៗនៅជុំវិញខ្លួនខ្លាំង
អាអូនដល់ពេលរពឹសហើយ ម៉ាក់ប៉ាត្រូវប្រុងប្រយ័ត្នរបស់តូចដែលអាអូនអាចដាក់ចូលមាត់ បណ្តាលឲ្យស្លាក់ ពិសេសគម្របដប។
១- បង្រៀនកូនពីអី?
នៅពេលឮសំឡេងម៉ាក់ប៉ា អាអូនអាចនឹងឈប់បៅ ឬក៏ឈប់បៀបដៃ ជាសញ្ញាឆ្លើយតបទៅនឹងសំឡេងនោះ។ យើងគួរតែបណ្តោយឲ្យកូនបញ្ចេញសំឡេងតាមចិត្ត ហើយព្យាយាមរៀបរាប់ពីអ្វីដែលយើងកំពុងធ្វើឲ្យកូនស្តាប់ ដើម្បីឲ្យទំនាក់ទំនងរវាងម៉ាក់ប៉ា និងអូនតូចកាន់តែល្អ។
មួយវិញទៀត នៅពេលយើងកំពុងនិយាយគ្នាជាមួយមិត្តភក្តិ ឬក៏នរណាម្នាក់ គួរទុកកូនឲ្យនៅស្តាប់ដែរ ធ្វើបែបនេះអាអូនអាចរៀនពីការសន្ទនារបស់យើង។
វ័យប៉ុណ្ណេះម៉ាក់ប៉ាមិនទាន់ដឹងថា កូននឹងប្រើដៃឆ្វេង ឬក៏ស្តាំនោះទេ ទោះជាអាអូនចាប់ផ្តើមប្រើដៃម្តងម្ខាងក៏ដោយ។ ឈានដល់អាយុ ២-៣ ឆ្នាំ យើងនឹងច្បាស់ ១០០% ថា កូនយើងប្រើដៃមួយណា។
សុខភាព និងសុខភាព
២- ពិភាក្សាជាមួយគ្រូពេទ្យរឿងអីខ្លះ?
ម៉ាក់ប៉ាប្រាកដជាដឹងច្បាស់ គ្រូពេទ្យមិនតម្រូវឲ្យយើងជួបដើម្បីតាមដានការលូតលាស់កូនរៀងរាល់ខែនោះទេ ប៉ុន្តែក្នុងករណីមានចម្ងល់ ឬបញ្ហាបន្ទាន់អ្វីមួយយើងអាចទូរសព្ទសាកសួរ នាំកូនទៅជូបពេទ្យជាបន្ទាន់។
៣- ត្រូវដឹងពីអីខ្លះ?
ជ្រាំងអណ្តាត៖ កើតឡើងដោយសារការឆ្លងរបស់ពពួកមេរោគផ្សិតកង់ឌីដា អាល់ប៊ីកង (Candida Albicans) ដែលធ្វើឲ្យឡើងកំណកពណ៌សៗនៅលើថ្ពាល់ អណ្តាត ឬក៏បបូរមាត់ក្មេង (ស្រដៀងនឹងក្អួតក្មេង) ប៉ុន្តែមិនអាចជូតជ្រះទេ។ មេរោគនេះអាចឆ្លងចូលដល់ប្រព័ន្ធរំលាយអាហារបេប៊ី បណ្តាលឲ្យគូទឡើងកន្ទួលរមាស់ ជួនកាលអាចឆ្លងទៅដល់ប្រដាប់ភេទ (ពិសេសក្មេងស្រី)។
ម៉ាក់ៗដែលបំបៅកូនដោយទឹកដោះ ក៏អាចឆ្លងមេរោគនេះតាមមាត់របស់អាអូនដែរ ពិសេសនៅពេលប្រព័ន្ធភាពស៊ាំចុះខ្សោយ។ សុដន់យើងនឹងស្ងួត ហើយអាចឈឺពេលបំបៅកូន។ យើងគួរទៅជួបគ្រូពេទ្យដើម្បីព្យាបាលទាំងខ្លួនឯង និងកូន។
អំឡុងព្យាបាលយើងត្រូវឧស្សាហ៍លាងដៃនឹងសាប៊ូ លាងសម្អាត និងស្ងោររបស់ក្មេងលេងដើម្បីសម្លាប់មេរោគឲ្យបានញឹកញាប់ ឬអាចលាបក្រែមប្រឆាំងនឹងមេរោគផ្សិត (Clotrimazole) នៅលើក្បាលសុដន់ រួមជាមួយថ្នាំប្រឆាំងការរលាក។
លិង្គហើម៖ អាការៈហើមលិង្គនៅលើអូនតូចមិនមែនជាបញ្ហាធំដុំគួរបារម្ភនោះទេ ភាគច្រើនកើតឡើងដោយសារតែបញ្ហាកន្ទួលរមាស់ ម៉ាក់ប៉ាមិនបានផ្លាស់ប្តូរខោទឹកនោមញឹកញាប់។ ទោះជាមិនធ្ងន់ធ្ងរក្តី តែវាអាចបណ្តាលឲ្យអាអូនពិបាកនោម។ បើពិបាកនោមខ្លាំង យើងអាចឲ្យកូនត្រាំក្នុងទឹកក្តៅឧណ្ហៗមួយភ្លែត។ បើ ២-៣ថ្ងៃ អាអូននៅតែមិនធូរស្បើយ យើងគួរតែយកទៅពិគ្រោះជាមួយគ្រូពេទ្យ។
កន្ត្រាក់មិនឈប់៖ ទោះបីជាបេប៊ីបានចេញពីផ្ទៃម្តាយជាច្រើនសប្តាហ៍ក្តី ក៏ប្រព័ន្ធប្រសាទ និងខួរក្បាលនៅមិនទាន់លូតលាស់ពេញលេញដែរ។ ដូច្នេះអូនតូចមិនទាន់គ្រប់គ្រងចលនាសាច់ដុំបានល្អនោះទេ ពេលខ្លះជើង ឬដៃកន្ត្រាក់មិនឈប់។ ម៉ាក់ប៉ាត្រូវសង្កេត បើឃើញកូនកន្រ្តាក់មិនសូវលោះពេល គួរតែទៅជួបពេទ្យដើម្បីរកវិធីកែខៃទាន់ពេលវេលា។
ការព្រួយបារម្ភ
៤- រឿងអីខ្លះត្រូវបារម្ភ?
ដើម្បីឲ្យកូនទទួលបានសារធាតុចិញ្ចឹមគ្រប់គ្រាន់ យើងត្រូវតែបំបៅអាអូនទោះបីជាពេលយប់ថ្មើរម៉ានក៏ដោយ។ បេប៊ីមួយចំនួនលែងត្រូវការបៅពេលយប់នៅអាយុ ៣ ខែ ឯមួយចំនួនធំនៅតែត្រូវការបៅប្រហែលជា ២-៣ដង/យប់។
យ៉ាងណាមិញ យើងមិនគួរបន្តបំបៅកូន ៣-៤ ដងទៀតនោះទេ គួរតែកាត់បន្ថយការបំបៅកូនពេលយប់បន្តិចម្តងៗ ដើម្បីឲ្យកូនបានគេងច្រើនជាងមុន។ កាត់បន្ថយការម៉ឹមរបស់អាអូន មិនស្រួលប៉ុន្មាននោះទេ ប៉ុន្តែយើងអាចធ្វើតាមវិធីខាងក្រោមនេះ៖
– បន្ថែមបរិមាណឲ្យកូនបៅច្រើន
– ឲ្យកូនបៅមុនរាល់ដង
– ត្រូវប្រាកដថាបរិមាណទឹកដោះគោគ្រប់គ្រាន់
– ឲ្យកូនបៅតិចនៅម៉ោងដែលយើងចង់កាត់បន្ថយ
– ឲ្យកូនបៅច្រើននៅម៉ោងដែលយើងបន្តឲ្យបៅ
– បំបែកបន្ទប់គេង។
ក្នុងករណីមានសំណួរ ឬមន្ទិលសង្ស័យជុំវិញសុខភាពអ្នក ជម្រើសល្អបំផុត សូមពិគ្រោះ និងប្រឹក្សាយោបល់ផ្ទាល់ជាមួយពេទ្យជំនាញ។ Hello Health Group មិនចេញវេជ្ជបញ្ជា មិនធ្វើរោគវិនិច្ឆ័យ ឬព្យាបាលជូនទេ៕
[embed-health-tool-vaccination-tool]
