ការសិក្សាធ្វើឡើងតាមរយៈការយកទឹកកាមប្រុសៗ ៣២ នាក់ មកពិសោធ ដោយបែងចែកជា ២ ផ្នែកផ្សេងគ្នា។ ពាក់កណ្ដាលនៃទឹកកាម ត្រូវគេយកទៅដាក់ចម្ងាយ ២,៥ សង់ទីម៉ែត្រ ពីទូរសព្ទកំពុងតែខលនិយាយបាន ១ ម៉ោង ដែលមានកម្រិតវិទ្យុសកម្ម ៨៥០ MHz ខណៈកម្រិតវិទ្យុសកម្មទូរសព្ទជាទូទៅ ផលិតនៅឋអាមេរិក គឺនៅចន្លោះចាប់ពី ៨៥០-៩០០ MHz ហើយចម្ងាយ ២,៥ សង់ទីម៉ែត្រ គឺប្រហាក់ប្រហែលចម្ងាយហោប៉ៅខោ ទៅកាន់ពងស្វាស។
ពីមុន ក៏មានគេសិក្សាពីទំនាក់ទំនងរវាងកម្រិតវិទ្យុសកម្ម ជាមួយបញ្ហាមេជីវិតប្រុសៗរួចមកហើយ ប៉ុន្តែការសិក្សាថ្មីនេះ គឺធ្វើឡើងក្នុងចេតនាពន្យល់កាន់តែច្បាស់ ពីមូលហេតុនាំឲ្យងាប់មេជីវិតឈ្មោល ដោយជាលទួ្ធផល ពេលយើងប៉ះពាល់ជាមួយសារធាតុវិទ្យុសកម្មច្រើន ធ្វើឲ្យប្រឈមមុខខូចខាតកោសិការ៉ាឌីកាល់សេរី បាត់បង់បរិមាណ និងគុណភាពទឹកកាម។