ជំងឺម៉េឡូអ៊ីតដូស (Melioidosis) គឺជាជំងឺឆ្លងដែលបណ្ដាលមកពីបាក់តេរីម្យ៉ាងរស់នៅក្នុងដី និងទឹកឈ្មោះ បូកខូលដេរ្យ៉ា ផ្សឺដូម៉ាឡី (Burkholderia pseudomallei) ដែលកើតឡើងនៅអាស៊ីតំបន់ត្រូពិក ព្រោះមានអាកាសធាតុក្ដៅសើមងាយស្រួលជួយឲ្យមេរោគកកើត និងលូតលាស់។
លោកវេជ្ជបណ្ឌិត ហ៊ាង រតនា បានឲ្យដឹងថា ការឆ្លងរោគតាមរយៈ ការជ្រៀតចូលនៃមេរោគនៅតាមកន្លែងដែលស្បែកមានការដាច់រលាត់ តាមរយៈផ្លូវដង្ហើម ឬតាមរយៈផ្លូវអាហារ។ ចំពោះរោគសញ្ញាដែលបញ្ជាក់ថានរណាកើតជំងឺម៉េឡូអ៊ីតដូសនេះ វាចេញតាមកន្លែងបង្ករោគ មានន័យថាប្រសិនបើស្បែកមានបញ្ហាដាច់រលាត់ ហើយឆ្លងវាអាចបង្ករោគម្ដុំស្បែកនោះធ្វើឲ្យឈឺ ក្ដៅ ហើម រលួយ រលាកជាដើម។ បើវាឆ្លងតាមច្រមុះវាមានបង្កឲ្យរលាកសួត ហើយមិនថាចូលតាមផ្លូវណាទេ ពេលចូលដល់ចរន្តឈាមវាបង្កគ្រោះថ្នាក់ចំពោះសុខភាព។ ជាទូទៅពេលឆ្លងចូល ៤-៦ សប្ដាហ៍ទើបចេញរោគសញ្ញា ហើយសម្រាប់អ្នកមានប្រព័ន្ធការពាររាងកាយរឹងមាំ ២-៣ ខែទើបចេញរោគសញ្ញា។
វេជ្ជបណ្ឌិតឯកទេសជំងឺទូទៅរូបនោះបានឲ្យដឹងថា រោគវិនិច្ឆ័យត្រូវបានបញ្ជាក់ដោយការបណ្ដុះមេរោគ ដែលមាននៅក្នុងឈាម ខ្ទុះ ទឹកនោម និងសំណាកផ្សេងៗ។ ដូចនេះដើម្បីចៀសវាងកើតជំងឺ ម៉េឡូអ៊ីតដូសត្រូវផឹកទឹកដែលដាំពុះ ហើយប្រទេសកម្ពុជាកំពុងតែជួបប្រទះបញ្ហាធ្លាក់ភ្លៀង និងទឹកជំនន់ទៀតនោះសូមកុំលេងទឹក ព្រោះទឹកគគ្រិចមានទាំងសំរាម និងលាមកដែលកង្វក់ ងាយឲ្យមេរោគរស់នៅបាន។
ចំពោះកុមារនៅកម្ពុជាតាមទីជនបទ ដែលភាគច្រើនប្រឈមនឹងការកើតជំងឺនេះរួមមាន ព្រៃវែង ស្វាយរៀង តាកែវ កំពង់ស្ពឺ និងសៀមរាបជាដើមដែលឈឺជំងឺនេះក្នុងរដូវទឹកជំនន់ ឬរដូវភ្លៀងធ្លាក់ ព្រោះមេរោគអាចរស់នៅក្នុងទឹក ឬដីភក់សើមៗបាន។ លោកបានបញ្ជាក់ទៀតថា ទោះជាម៉េឡូអ៊ីតដូសកើតភាគច្រើនលើកុមារក៏ពិតមែន តែសម្រាប់អ្នកមានប្រព័ន្ធការពារខ្សោយដូចជាអ្នកជំងឺមហារីក ទឹកនោមផ្អែម ឬអ្នកមានជំងឺរ៉ាំរ៉ៃ។
[embed-health-tool-vaccination-tool]
