កូនពង មានបញ្ហាអាការៈដូចមានផ្ទៃពោះដែរ ប៉ុន្តែមេជីវិតឈ្មោលដែលទៅជួបមេជីវិតញី មិនអាចលូតលាស់ជាគភ៌បានទេ គឺអាចកជាដុំសាច់ ឬពងទឹកប៉ុណ្ណោះ។ “Hello គ្រូពេទ្យ’ នឹងលម្អិតពីបញ្ហានេះ ដើម្បីឲ្យស្រីៗយើងបានយល់ និងប្រុងប្រយ័ត្នឲ្យបានច្រើន។
១- អ្វីជាកូនពង?
កូនពង (Molar Pregnancy) គឺជាដុំសាច់ស្លូតដែលលូតលាស់នៅក្នុងស្បូន ត្រូវគេស្គាល់ថាជា Hydatidiform Mole។ កូនពង កើតឡើងនៅពេលមេជីវិតឈ្មោះបានទៅជួបមេជីវិតញី និងលូតលាស់ជាដុំសាច់ ឬពងទឹកមួយ ឬច្រើន ប៉ុន្តែមិនអាចលូតលាស់ទៅជាគភ៌បាន ហើយប្រែទៅជាដុំគីសមិនប្រក្រតី។
កូនពងពេញលេញ (Complete Molar pregnancy) មិនមានចេញសញ្ញាបង្ហាញពីអំប្រ៊ីយ៉ុង ឬសុកទេ ឯកូនពងមិនពេញលេញ (Partial Molar pregnancy) គឺមានអំប្រ៊ីយ៉ុង តែមិនគ្រប់លក្ខណៈ ហើយអំប្រ៊ីយ៉ុងនោះ ក៏មិនអាចនៅរស់ក្នុងស្បូនបានដែរ។
២- ធ្វើម៉េចទើបដឹងថាមានកូនពង?
ដំណាក់កាលដំបូង កូនពង ធ្វើឲ្យយើងមានអារម្មណ៍ដូចមានផ្ទៃពោះធម្មតាអ៊ីចឹង ប៉ុន្តែវានឹងមានរោគសញ្ញាខ្លះទៀត ខុសពីការពពោះធម្មតា ដូចជា៖
– ហូរឈាមពណ៌ក្រហម ឬត្នោតចាស់នៅទ្វារមាស អំឡុងពេលត្រីមាសទី១
– ករណីខ្លះ នៅរន្ធទ្វារមាស មានចេញជាដុំគីសជាប់ៗគ្នា (Grape-like cysts)
– ចង្អោរ និងក្អួតធ្ងន់ធ្ងរ
– កម្រមានសម្ពាធ ឬឈឺលើអាងត្រគាក
សញ្ញាធំៗផ្សេងទៀតរបស់កូនពង៖
– ស្បូនរីកធំលឿន
– សម្ពាធឈាមខ្ពស់
– បម្រុងក្រឡាភ្លើង
– ដុំគីសនៅក្រពេញអូវែ
- ស្លេកស្លាំង
– ក្រពេញទីរ៉ូអ៊ីតសកម្មខ្លាំង
៣- មូលហេតុកើតមានកូនពង
អ្នកវិទ្យាសាស្ត្រជឿថា បញ្ហាកូនពង បណ្ដាលមកពីការខូចមុខងារសេនេទិកមេជីវិតញី ឬមេជីវិតឈ្មោល។ កូនពងពេញលេញ កើតឡើងនៅពេលមេជីវិតញីខូចមុខងារសេនេទិក លូតលាស់ដោយពឹងផ្អែកលើមេជីវិតឈ្មោល ប៉ុន្តែមិនវិវត្តទៅជាគភ៌ បែរជាវិវត្តទៅជាដុំជាលិកាពេញនៅក្នុងស្បូនទៅវិញ។
ឯកូនពង មិនពេញលេញវិញ កើតឡើងនៅពេលមេជីវិតញីមួយរីកលូតលាស់ដោយសារមេជីវិតឈ្មោលដល់ទៅពីរ សុកក្លាយទៅដុំលូតលាស់មួយធំ ហើយជាលិកាទារកកកើតឡើង មានការខូចខាតយ៉ាងធ្ងន់ធ្ងរ។
៤- កត្តាហានិភ័យនាំឲ្យមានកូនពង
– អាយុចាប់ពី ៣៥ ឆ្នាំឡើង មានហានិភ័យនាំឲ្យមានកូនពងកាន់តែខ្ពស់
– ប្រវត្តិធ្លាប់មានកូនពងពីមុន
– ប្រវត្តិធ្លាប់រលូតកូន
– របបអាហារមានកម្រិតអាស៊ីដហ្វូលិក ឬការ៉ូទែន (Carotene) ទាប។
អត្ថបទពាក់ព័ន្ធ៖
- សុករុំកកូនមកពីអី? គ្រោះថ្នាក់ទេ?
- ទឹកភ្លោះតិច ឬច្រើន មកពីអ្វី? គ្រោះថ្នាក់ម៉េចខ្លះ?
៥- វិធីព្យាបាលបញ្ហាកូនពង
ដោយសារដុំជាលិកាពងមិនអាចលូតលាស់ជាគភ៌បាន ហេតុនេះយើងត្រូវតែយកវាចេញ ដើម្បីសុវត្ថិភាព ខណៈជម្រើសព្យាបាលមានដូចជា៖
– វីធីបូម និងកោសសម្អាតស្បូន (Dilation & curettage)៖ នេះជាវិធីមួយដែលគ្រូពេទ្យប្រើដើម្បីយកដុំសាច់ជាលិកានោះចេញ។ អំឡុងពេលបូម និងកោសស្បូនសម្អាតជាលិកាមិនប្រក្រតី គ្រូពេទ្យនឹងឲ្យយើងប្រើថ្នាំស្ពឹកនៅនឹងកន្លែង ឬថ្នាំសណ្ដំ ហើយដេកផ្ងារដោយលើកជើងឡើង។ ដូចការពិនិត្យត្រគាកដែរ គ្រូពេទ្យនឹងដាក់ឧបករណ៍ស្ពេកូឡូម (ចំពុះទា) ចូលក្នុងទ្វារមាស ហើយបន្ទាប់ពីស្បូនរីក គ្រូពេទ្យនឹងយកសាច់នោះចេញដោយប្រើឧបករណ៍បូមម៉្យាង។ ជាទូទៅ ត្រូវចំណាយពេលប្រហែលពី ១៥-៣០ នាទី។
– វិធីវះកាត់ស្បូនចេញ (Hysterectomy)៖ ក្នុងករណីធ្ងន់ធ្ងរ បើជាលិកាពងរីកធំពេក ហើយយើងក៏សម្រេចឈប់យកកូនទៅថ្ងៃក្រោយ គ្រូពេទ្យអាចណែនាំឲ្យវះកាត់យកស្បូនចេញ ដើម្បីការពារកុំឲ្យជាលិកាមិនប្រក្រតីវិវត្តទៅជាជំងឺមហារីកបាន។
បន្ទាប់យកដុំសាច់ចេញរួច គ្រូពេទ្យនឹងតាមដានអ័រម៉ូន HCG (Human chorionic gonadotropin) រហូតទាល់តែត្រលប់មកកម្រិតធម្មតាវិញ។ បើយើងនៅតែបន្តមានអ័រម៉ូន HCG ក្នុងឈាម នឹងត្រូវព្យាបាលបន្ថែមទៀត ដើម្បីប្រាកដថា មិនមានសល់ជាលិកាពងនោះនៅក្នុងស្បូន ហើយពេទ្យអាចតាមដានកម្រិតអ័រម៉ូននេះ ចាប់ពី ៦-១២ ខែ។
ក្នុងករណីមានសំណួរ ឬមន្ទិលសង្ស័យជុំវិញសុខភាពអ្នក ជម្រើសល្អបំផុត សូមពិគ្រោះ និងប្រឹក្សាយោបលផ្ទាល់ជាមួយគ្រូពេទ្យជំនាញ។ Hello Health Group មិនចេញវេជ្ជបញ្ជា មិនធ្វើរោគវិនិច្ឆ័យ ឬព្យាបាលជូនទេ៕
[embed-health-tool-pregnancy-weight-gain]
