អ្នកដែលគេងបាន៤ម៉ោង ឬតិចជាងនេះជាប្រចាំ អាចប្រឈមនឹងឱកាសកើតជំងឺសួតឡើងរឹង ខណៈពេលដែលអ្នកដែលគេងចំនួន១១ម៉ោង ឬយូរជាងនេះក្នុងមួយថ្ងៃ មានហានិភ័យខ្ពស់ក្នុងការកើតជំងឺដ៏គ្រោះថ្នាក់នេះដល់ទៅ៣ដងឯណោះ បើប្រៀបធៀបនឹងអ្នកដែលគេងចំនួន៧ម៉ោងក្នុងមួយថ្ងៃ។
ទំនាក់ទំនងរវាងវដ្ដនៃពេលវេលា និងជំងឺសួតឡើងរឹង
ជាក់ស្ដែង ជំងឺសួតឡើងរឹងពិបាកនឹងធ្វើការព្យាបាលឲ្យជាសះស្បើយណាស់ក្នុងពេលបច្ចុប្បន្ន។ ដូច្នេះហើយ ការរកឃើញពីវដ្ដនៃពេលវេលាមានសារសំខាន់ណាស់ក្នុងការការពារខ្លួនយើងពីជំងឺដ៏សាហាវនេះ។
វដ្ដនៃពេលវេលាក្នុងរាងកាយយើងជួយគ្រប់គ្រងស្ទើរតែគ្រប់កោសិកានៅក្នុងរាងកាយរបស់មនុស្ស ដែលដឹកនាំវដ្ដពេលវេលា២៤ម៉ោងនៅក្នុងដំណើរការជាច្រើនដូចជាការគេង ការបញ្ចេញអ័រម៉ូន និងការធ្វើមេតាប៉ូលីសជាដើម។
នៅក្នុងសួត វដ្ដពេលវេលានេះស្ថិតនៅក្នុងផ្លូវដង្ហើមធំ ប៉ុន្តែ វដ្ដនៃពេលវេលារបស់អ្នកដែលមានជំងឺសួតឡើងរឹងនឹងលាតសន្ធឹងដល់ថង់សួត ដែលហៅថា Alveoli។
ការសិក្សាលើសត្វកណ្ដុរ
យោងតាមការសិក្សាទៅលើសត្វកណ្ដុរបានបង្ហាញថា ការផ្លាស់ប្ដូរវដ្ដវេលា អាចរំខានដល់ដំណើរការនៃការវិវត្តនៃជាលិកាដែលអាចធ្វើឲ្យសត្វកណ្ដុរកើតជំងឺសួតឡើងរឹង។ ជំងឺសួតឡើងរឹងមានពាក់ព័ន្ធនឹងការគេងរយៈពេលតិច និងច្រើនពេក នេះបើតាមទិន្នន័យពីUK Biobank។
នៅក្នុងករណីតិចតួចខ្លះ ហានិភ័យនៃជំងឺនេះក៏កើតឡើងចំពោះអ្នកដែលគេងយប់ជ្រៅ ឬអ្នកដែលធ្វើការវេនយប់ដូចគ្នា។
[embed-health-tool-vaccination-tool]
