ជំងឺប៉ាគីនសិន (Parkinson’s disease) ជាជំងឺប្រព័ន្ធប្រសាទដែលប៉ះពាល់ដល់សមត្ថភាពគ្រប់គ្រងចលនារបស់យើង។ ជំងឺនេះច្រើនកើតលើមនុស្សវ័យចំណាស់ដែលមានអាយុចាប់ពី ៦០ឆ្នាំឡើងទៅ និងកើតលើបុរសច្រើនជាងស្រ្តី។ តើអាការៈជំងឺប៉ាគីនសិនមានអ្វីខ្លះ?
ត្រួតពិនិត្យដោយ វេជ្ជ. ចាន់ ស៊ីណេត · ឯកទេសសម្ភព និងរោគស្ត្រី · មន្ទីរពេទ្យបង្អែកមិត្តភាពកម្ពុជា-ចិន សែនសុខ
ជំងឺប៉ាគីនសិន (Parkinson’s disease) ជាជំងឺប្រព័ន្ធប្រសាទដែលប៉ះពាល់ដល់សមត្ថភាពគ្រប់គ្រងចលនារបស់យើង។ ជំងឺនេះច្រើនកើតលើមនុស្សវ័យចំណាស់ដែលមានអាយុចាប់ពី ៦០ឆ្នាំឡើងទៅ និងកើតលើបុរសច្រើនជាងស្រ្តី។ តើអាការៈជំងឺប៉ាគីនសិនមានអ្វីខ្លះ?
អាការៈជំងឺប៉ាគីនសិនមានភាពខុសគ្នាពីមនុស្សវ័យចំណាស់ម្នាក់ទៅមនុស្សវ័យចំណាស់ម្នាក់ទៀត យ៉ាងណាមិញអាការៈជំងឺទូទៅមួយចំនួនមានដូចជា៖
អ្នកជំងឺចាប់ផ្តើមញ័រប្រអប់ដៃ ដៃ ថ្គាម ឬប្រអប់ជើង។ ជាធម្មតានៅដំណាក់កាលដំបូង អ្នកជំងឺញ័រតែនៅរាងកាយ ឬអវយវៈម្ខាងប៉ុណ្ណោះ។ នៅពេលដែលជំងឺវិវដ្ដ អ្នកជំងឺនឹងញ័រកាន់តែខ្លាំង ជាពិសេសពេលអ្នកជំងឺមានសភាពធ្ងន់ធ្ងរ។ ជារឿយៗអ្នកជំងឺនឹងបាត់ញ័រនៅពេលគេង ព្រោះអ្នកជំងឺមិនកម្រើកដៃឬជើង។
ជំងឺប៉ាគីនសិនអាចធ្វើឱ្យចាស់ៗមានចលនាយឺតយ៉ាវ និងត្រូវចំណាយពេលច្រើនក្នុងការធ្វើការងារសាមញ្ញៗ។ ចាស់ៗអាចបោះជំហានខ្លីជាងមុនពេលដើរ ពិបាកក្រោកពីកៅអី ឬអាចដើរអូសជើង។
អ្នកជំងឺអាចរឹងសាច់ដុំនៅផ្នែកណាមួយនៃរាងកាយ ដែលបណ្តាលឱ្យមានការឈឺចាប់ និងមានកម្រិតក្នុងការធ្វើចលនា។
អ្នកជំងឺអាចរមួលក្រពើ ឬរួញម្រាមជើង។
អ្នកជំងឹអាចថយសមត្ថភាពក្នុងការធ្វើចលនាដោយមិនដឹងខ្លួនដូចជា ការព្រិចភ្នែក ញញឹម ឬយោលដៃនៅពេលដើរ។
អ្នកជំងឺមានទំនោរផ្អៀងទៅម្ខាងដែលជាហេតុធ្វើឱ្យងាយដួលនៅពេលបុក ឬបះអ្វីមួយ។ នៅពេលព្យាយាមបោះជំហានដើរទៅមុខ អ្នកជំងឺអាចមានអារម្មណ៍ថាដូចជាជាប់ជើងនឹងឥដ្ឋ ឬដី។
អ្នកជំងឺអាចនិយាយមិនសូវឮ លឿន ត្រដិត និងស្មើដោយគ្មានការលើកដាក់សំឡេង។
អ្នកជំងឺមានការពិបាកក្នុងការសរសេរ ហើយអក្សរប្រែតូចជាងមុន និងពិបាកមើល។
ជំងឺប៉ាគីនសិនមិនអាចព្យាបាលជាទេ ប៉ុន្តែការព្យាបាល និងការហាត់ប្រាណអាចជួយកាត់បន្ថយអាការៈជំងឺបាន។ ជាពិសេសការព្យាបាលដោយចលនា និងវិធីព្យាបាលមួយចំនួនទៀត អាចជួយអ្នកជំងឺឱ្យដើរ រក្សាលំនឹង និយាយ ញ៉ាំ និងលេបអាហារបាន។
អត្ថបទគួរអាន៖
បដិសេធ
Hello Health Group និង “Hello គ្រូពេទ្យ” មិនចេញវេជ្ជបញ្ជា មិនធ្វើរោគវិនិច្ឆ័យ ឬព្យាបាលជូនទេ៕
ត្រួតពិនិត្យដោយ
វេជ្ជ. ចាន់ ស៊ីណេត
ឯកទេសសម្ភព និងរោគស្ត្រី · មន្ទីរពេទ្យបង្អែកមិត្តភាពកម្ពុជា-ចិន សែនសុខ