ប្រព័ន្ធភាពស៊ាំ ព្យាយាមផ្ដល់ដំណឹងឲ្យច្រមុះរបស់យើងកណ្ដាស់ ដើម្បីកម្ចាត់ធូលី ឬលម្អងផ្កាទាំងនោះចេញមកក្រៅ ហើយការហូរទឹកភ្នែក ក៏ដូចគ្នាដែរដើម្បីកម្ចាត់សារធាតុបង្កទាំងនោះចេញក្រៅដូចគ្នា។
នៅពេលមានប្រតិកម្មអាលែកហ្ស៊ីកើតឡើង រាងកាយយើងក៏អាចបញ្ចេញសារធាតុគីមីផ្សេងៗធ្វើឲ្យយើងអស់កម្លាំងផងដែរ។ សារធាតុគីមីទាំងនោះ ជួយប្រឆាំងនឹងពពួកបង្កអាលែកហ្ស៊ី ប៉ុន្តែអាចធ្វើឲ្យជាលិកាច្រមុះរបស់យើងឡើងហើម និងអាចធ្វើឲ្យរោគសញ្ញាកាន់តែអាក្រក់ដែរ។ បញ្ហានេះអាចរំខានដល់ដំណេករបស់យើង បូករួមនឹងការតឹងច្រមុះពិបាកដកដង្ហើមមកជាមួយទៀត អាចធ្វើឲ្យមនុស្សយើងមានអារម្មណ៍ស្រពេចស្រពិល ពិបាកផ្ចង់អារម្មណ៍ក្នុងការសិក្សា ឬធ្វើការ និងអស់កម្លាំង។