មហារីកមាត់ស្បូនជាប្រភេទជំងឺមួយងាយកើតឡើងណាស់ដែរ និងភាគច្រើនរកឃើញកើតលើស្រ្តីមានវ័យចន្លោះពី៣៥ទៅ៤៤ឆ្នាំ និងកម្រមានស្រ្តីវ័យក្រោម២០ឆ្នាំកើតជំងឺនេះណាស់។ យ៉ាងណា គ្នាយើងត្រូវដឹងថាជំងឺនេះអាចមានវិធីការពារ គ្រប់គ្រង និងកាត់បន្ថយហានិភ័យបាន។
១. អ្វីជាជំងឺមហារីកមាត់ស្បូន?
មហារីកមាត់ស្បូន បង្កឡើងនៅក្នុងមាត់ស្បូន ស្ថិតនៅផ្នែកក្រោមស្បូន ដោយកោសិកាមហារីកចាប់ផ្តើមរីកលូតលាស់មិនអាចគ្រប់គ្រងបាន។ កោសិកាថ្មី កកើតឡើងឆាប់រហ័ស បង្កើតជាដុំសាច់នៅក្នុងមាត់ស្បូន។
ជំងឺមហារីកមាត់ស្បូន ឧស្សាហ៍ជួបប្រទះបំផុតលើស្រ្ដីពាសពេញពិភពលោក។ យ៉ាងណាទម្លាប់ ធ្វើតេស្ត Pap អាចជួយយើងរកឃើញហានិភ័យកើតជំងឺមហារីកកាចសាហាវនេះបានទាន់ពេល។
មហារីកមាត់ស្បូន ភាគច្រើនអាចព្យាបាលបាន ពេលយើងដឹងខ្លួនមុន។ លើសពីនេះ មានវិធីសាស្រ្តជាច្រើន អាចគ្រប់គ្រងហានិភ័យបង្កជាមហារីកមាត់ស្បូន ជាហេតុធ្វើឲ្យចំនួនករណីមហារីកមួយនេះធ្លាក់ចុះ។
ចង់ពិនិត្យជំងឺមហារីកសុដន់ ចុចទីនេះ!
ចង់ពិនិត្យជំងឺមហារីកមាត់ស្បូន ចុចទីនេះ!
ចង់ពិនិត្យជំងឺមហារីកក្រពេញអូវែ ចុចទីនេះ!
ចង់ពិនិត្យជំងឺមហារីកសួត ចុចទីនេះ!
២. វិធីការពារជំងឺមហារីកមាត់ស្បូន
ជំងឺមហារីកមាត់ស្បូនជានិច្ចកាលអាចការពារបាន ដោយធ្វើការពិនិត្យមាត់ស្បូន(Pap tests) និងពិនិត្យរកវីរុសបង្កជំងឺមហារីកមាត់ស្បូន(HPV)។ ការពិនិត្យនេះគឺរកមើលថាអាចមានសញ្ញាគួរឲ្យសង្ស័យកើតជំងឺមហារីក និងដើម្បីបានទទួលការព្យាបាលទាន់ពេល។ ដូចគ្នាដែរ ស្រីៗយើងអាចបង្ការជំងឺនេះបានដោយចាក់វ៉ាក់សាំងបង្ការវីរុសHPV។
មជ្ឈមណ្ឌលត្រួតពិនិត្យ និងបង្ការជំងឺឆ្លងអាមេរិកហៅកាត់ថាCDC បានបញ្ជាក់ថាវ៉ាក់សាំងបង្ការវីរុសHPV អាចចាក់បានលើក្មេងស្រីចាប់ពីអាយុ១១ឬ១២ឆ្នាំ (ឬអាចត្រឹម៩ឆ្នាំក៏បាន)ទៅដល់អាយុ២៦ឆ្នាំ។ សម្រាប់ស្រីមានវ័យ២៧ ដល់៤៥ឆ្នាំ ដែលមិនធ្លាប់បានទទួលវ៉ាក់សាំងនេះ និងមានចេតនាចង់ចាក់វ៉ាក់សាំងHPV ត្រូវពិភាក្សាជាមួយគ្រូពេទ្យជាមុន ដើម្បីដឹងថាអាចចាក់បានឬយ៉ាងណា។
ក្រៅពីចាក់វ៉ាក់សាំងបង្ការ នៅមានវិធីមួយចំនួនអាចជួយស្រីៗយើងកាត់បន្ថយហានិភ័យកើតជំងឺនេះបានដែរ។
- កុំឆាប់ប្រឡូកក្នុងការរួមភេទនៅវ័យក្មេងពេក
- កុំមានដៃគូរួមភេទច្រើន
- រួមភេទត្រូវប្រើស្រោមអនាម័យ
- ចៀសវាងរួមភេទជាមួយមនុស្សមានដៃគូស្នេហាច្រើន
- កុំជក់ ឬឈប់ជក់បារី
[embed-health-tool-ovulation]
៣- រោគសញ្ញាជំងឺមហារីកមាត់ស្បូន?
ដំណាក់កាលដំបូង ស្រីៗទើបកើតមហារីកមាត់ស្បូន ឬរៀបនឹងកើត គ្មានបង្ហាញរោគសញ្ញាអ្វីទេ រហូតទាល់តែមានដុំសាច់ (Tumor) កើតឡើង។ ប៉ុន្តែដល់ពេលនោះ ស្ថានភាពដុំមហារីក បានរីករាលដាលទៅលើសរីរាង្គនៅជិតខាង និងលុកលុយលើកោសិកាល្អៗដទៃទៀត បង្កចេញជារោគសញ្ញាមួយចំនួនដូចជា៖
- ឈឺចាប់ពេលរួមភេទ
- ឈឺពោះផ្នែកខាងក្រោម ឬឈឺត្រគាក
- ធ្លាក់សខុសប្រក្រតី
- ធ្លាក់ឈាមតាមទ្វារមាស មានលក្ខណៈមិនប្រក្រតី ធ្លាក់ឈាមចន្លោះពេលមានរដូវ មករដូវមានរយៈពេលយូរ មានឈាមក្រោយ
- ពេលរួមភេទ អំឡុងពេលរួមភេទ ឬក្រោយពេលអស់រដូវ មានឈាមបន្ទាប់ពីបន្ទោបង់។
ករណីផ្សេងទៀត មានឆ្លងរោគ អាចបណ្ដាលឲ្យមានរោគសញ្ញាទាំងនេះដែរ។ យ៉ាងណាបើជួបបញ្ហា គួរទៅជួបគ្រូពេទ្យដើម្បីពិនិត្យរោគសញ្ញា។ បើមិនអើពើ នឹងធ្វើឲ្យស្ថានភាពកាន់តែអាក្រក់ឡើង បាត់បង់ឱកាសព្យាបាលប្រកបដោយប្រសិទ្ធភាព។
