៣- ចំណុចត្រូវដឹង
នៅសប្តាហ៍នេះយើងនឹងដឹងពីបញ្ហាក្អក និងការវារលូនរបស់ក្មេងៗវិញម្តង តើម៉ាក់ប៉ាត្រូវយកចិត្តទុកដាក់ទៅលើចំណុចទាំង ២ នេះដូចម្តេចខ្លះ?
ក្អក៖ និយាយទៅទោះបីក្មេងសុខភាពល្អប៉ុនណា ក៏អាចក្អកដែរ។ ការពិតទៅ ការក្អកអាចជួយក្មេងៗដកដង្ហើមបានស្រួល ដោយបានសម្អាតសំបោរ ឬស្លេស្សពីផ្លូវដង្ហើម។ ជួនកាលការក្អកយូរអាចកើតមានបន្ទាប់ពីរោគសញ្ញាជំងឺបានជាបាត់ទៅ ប៉ុន្តែមិនមែនទាំងអស់ទេ ដូចជា៖
-ដង្ហក់៖ ក្មេងៗពិបាកដកដង្ហើម ឬដង្ហក់ វាជារោគសញ្ញាជំងឺរលាកទងសួតដែលបណ្តាលមកពីវីរុសឈ្មោះ Respiratory syncytial virus (RSV)។
-ក្អកឥតដាច់៖ ក្មេងៗក្អកខ្លាំងដែលយើងតែងនិយាយថាក្អកដូចឆ្កែព្រុស វាជារោគសញ្ញាជំងឺរលាកបំពង់កដែលបណ្តាលមកពីឆ្លងពពួកវីរុសតាមផ្លូវដង្ហើមខាងលើ។
-ត្រជាក់ហើយក្អកតែយប់៖ ក្មេងៗមើលទៅដូចជាត្រជាក់ខ្លួនយូរ ហើយក្អករ៉ាំរ៉ៃនៅពេលយប់ វាអាចជារោគសញ្ញាប្រតិកម្មនឹងអ្វីមួយ ឬការរលាកភ្នាសប្រអប់រន្ធច្រមុះ។
-ក្អកឥតហេតុផល៖ ក្មេងៗនៅសុខៗក្អក ឬក៏ក្អករ៉ាំរ៉ៃដែលមិនមានអាការៈផ្តាសាយ វាអាចជាជំងឺហឺត ឬស្លាក់វត្ថុអ្វីមួយ។
-ក្អករ៉ាំរ៉ៃ៖ ក្មេងៗក្អករ៉ាំរ៉ៃ ពិបាកដកដង្ហើម គ្រុនក្តៅ គ្រុនរងារ អាចជាជំងឺរលាកសួត។
-ក្មេងៗក្អកមិនឈប់រយៈពេល ២០-៣០ វិនាទី ហើយសំឡេងពេលដកដង្ហើមជ្រៅដូចសំឡេងមាន់រងាវ វាអាចជាជំងឺក្អកមាន់។
-ក្មេងៗក្អកមានស្លេស្សច្រើនមកជាមួយ ធ្វើឲ្យពិបាកដកដង្ហើម គួរនាំទៅជួបពេទ្យព្រោះវាអាចជាជំងឺ Cystic Fibrosis (ជំងឺសួតកើតពីតំណពូជម្យ៉ាងដែលអាចបណ្តាលឲ្យសួតរងការបង្ករោគញឹកញាប់)។
ចូរកុំផ្តល់ពពួកថ្នាំដែលបន្ថយសកម្មភាព (Suppressant) ថ្នាំសម្រួលការដកដង្ហើម ឬពពួកថ្នាំប្រឆាំងការបញ្ចេញអ៊ីស្តាមីន ទៅកូន ដោយគ្មានការពិគ្រោះជាមួយគ្រូពេទ្យ។ប៉ុន្តែយើងអាច៖
-លាងសម្អាតសំបោរដើម្បីបន្ថយការតឹងច្រមុះ ដោយប្រើថ្នាំបន្តក់បន្ថយការតឹងច្រមុះដាក់ចំហុយក្នុងបន្ទប់នៅពេលយប់។
-ពកូនទៅនៅក្នុងបន្ទប់ទឹកចំហុយ ដើម្បីមានអារម្មណ៍ធូរជាងមុន និងជួយឲ្យដកដង្ហើមបានស្រួលជាងមុន។
-បើយើងគិតថាការក្អករ៉ាំរ៉ៃរបស់កូនបណ្តាលមកពីប្រតិកម្មរបស់ក្នុងបន្ទប់ ដូច្នេះត្រូវសម្អាត និងយកពពួកតុក្កតាប្រភេទសំឡី ឬភួយចេញពីបន្ទប់គេង និងទុកសត្វចិញ្ចឹមឲ្យនៅក្រៅបន្ទប់។
ត្រូវច្បាស់ថាកូនយើងមិនបានស្រូបផ្សែងបារីពីក្នុងផ្ទះ ឬក្នុងឡាន។
យើងគួរតែប្រុងប្រយ័ត្ន និងទាក់ទងទៅគ្រូពេទ្យ ប្រសិនបើកូនយើងក្អកលែងញ៉ាំ ឬគេង និងមានរោគសញ្ញាមួយចំនួនខាងក្រោម៖
– ក្អកធ្លាក់ឈាម ពិបាកដកដង្ហើម
– គ្រុនក្តៅ ចង្វាក់បេះដូងលោតញាប់
– អស់កម្លាំង ទន់ល្ហិតល្ហៃ និងក្អួត។
– ក្អកលើសពី ១ សប្តាហ៍។
ការវារលូន៖ ដរាបណាកូនយើងព្យាយាមវារ ឬលូនដោយខ្លួនឯង នោះវាមិនមែនជាបញ្ហាដែលយើងគួរព្រួយបារម្ភនោះទេ។ តែអ្វីដែលយើងត្រូវព្រួយនោះ គឺកូនមិនអាចសម្របសម្រួលដៃជើងទៅតាមខ្លួនរបស់គេ។ យើងអាចនិយាយបានថា កូនមិនអាចរំកិល ឬរុញដៃជើងក្នុងពេលតែមួយបាន។ នេះអាចបង្ហាញពីរោគសញ្ញាពិការភាពហើយការព្យាបាលទាន់ពេលគឺជារឿងចាំបាច់។

ការព្រួយបារម្ភ
៤- អ្វីខ្លះត្រូវបារម្ភ?
អានសៀវភៅបែបណាល្អចំពោះកូន? នេះជាចំណុចដែលម៉ាក់ប៉ាតែងតែព្រួយបារម្ភជារឿយៗ។ ការអានសៀវភៅមានសារសំខាន់ណាស់សម្រាប់ក្មេងៗក្នុងវ័យនេះ។ ទោះបីជាកូនយើងមិនទាន់ស្គាល់អ្វីទៅជាសៀវភៅ ប៉ុន្តែវាអាចឲ្យក្មេងៗចាប់អារម្មណ៍ ចង់ដឹងចង់ឃើញ។ អានសៀវភៅជាវិធីល្អប្រសើរសម្រាប់ជួយដល់ការលូតលាស់របស់កូនយើង។ ខាងក្រោមនេះជាគន្លឹះក្នុងការចាប់ផ្តើមខ្លះៗក្នុងការអានសៀវភៅ៖
– អានឮៗឲ្យកូនបានស្តាប់
– ប្រមូលផ្តុំសៀវភៅក្មេងៗ
– រៀនអានលើកដាក់សំឡេងយឺតៗ
– ទម្លាប់អាននៅពេលមុនចូលគេង
– ឲ្យកូនរើសសៀវភៅសម្រាប់អាន។
គន្លឹះទាំងនេះវាអាចជួយឲ្យមានអារម្មណ៍រំភើប និងសប្បាយចិត្ត ហើយពួកគេទន្ទឹងឲ្យតែដល់ពេលអានសៀវភៅទេ។ សាកមើល៍ ម៉ាក់ប៉ាប្រាកដជាភ្ញាក់ផ្អើលជាមិនខាន។
ក្នុងករណីមានសំណួរ ឬមន្ទិលសង្ស័យជុំវិញសុខភាពអ្នក ជម្រើសល្អបំផុត សូមពិគ្រោះ និងប្រឹក្សាយោបល់ផ្ទាល់ជាមួយពេទ្យជំនាញ។ Hello Health Group មិនចេញវេជ្ជបញ្ជា មិនធ្វើរោគវិនិច្ឆ័យ ឬព្យាបាលជូនទេ៕