ការស្រាវជ្រាវរបស់សាកលវិទ្យាល័យខាងលើ បានធ្វើឡើងរហូត រយៈពេលជាង៥០ឆ្នាំ ពោលគឺបានតាមដានទៅលើអ្នកស្ម័គ្រចិត្ត ដែលអាយុតាំងពីវ័យជំទង់នៅអំឡុងទសវត្សឆ្នាំ១៩៦០។ លទ្ធផលជាភាគរយបានបង្ហាញថា អ្នកដែលមានគូកន មិត្តភក្តិច្រើន គឺមានអត្រាហានិភ័យជំងឺភ្លេចភ្លាំង និងរវើរវាយ ថយចុះ៧% នៅពេលពួកគេអាយុ៧០ឆ្នាំ បើធៀបនឹងអ្នកដែលពុំសូវមានមិត្តភក្តិច្រើន ឬពុំសូវមានសកម្មភាពច្រើននៅវ័យជំទង់។
ជាមួយលទ្ធផលសិក្សានេះ ក្រុមអ្នកស្រាវជ្រាវបានសន្និដ្ឋានថា ក្រុមអ្នកចូលចិត្តសប្បាយ មានមិត្តច្រើន គឺមានទំនោរសកម្មច្រើន ដែលបង្ការពួកគេផុតពីភាពឯកោ ដែលបង្កឲ្យមានជំងឺរវើរវាយ និងឧស្សាហ៍ភ្លេច។
ដោយឡែក ការស្រាវជ្រាវមួយផ្សេងទៀត ធ្វើដោយសាកលវិទ្យាល័យខាងលើដដែល ដឹកនាំដោយ លោកវេជ្ជបណ្ឌិត Benjamin Chapman ជាសាស្រ្តាចារ្យសាកលវិទ្យាល័យផ្ទាល់ ក៏បានរកឃើញដែរថា ក្រុមយុវជនដែលពុំសូវមានស្ត្រេស ពោលគឺ មានអាកប្បកិរិយានឹងនរ និងអារម្មណ៍ស្ងប់ពេលដោះស្រាយបញ្ហាផ្សេងៗ ក៏បានជួយបន្ថយកម្រិតហានិភ័យខាងលើរហូតដល់១០% ជាហេតុបង្កឲ្យមានភាគរយតិចក្នុងការជួបហានិភ័យខាងលើ។