សម្រាប់ការធ្វើតេស្តស្បែកគ្រូពេទ្យនឹងដាក់បញ្ចូលនូវសារធាតុបង្កក្នុងភាគល្អិតតូច(លម្អងផ្កាឬចំណី)នៅលើស្បែករបស់យើងដោយបង្កើតស្នាមកោស ឬស្នាមចាក់តូចមួយ។ រួចរង់ចាំ១៥នាទីដើម្បីពិនិត្យមើលប្រសិនបើឡើងក្រហមនៅកន្លែងតេស្តនោះអ្នកជំងឺគឺបង្ហាញថាមានប្រតិកម្មអាលែកហ្ស៊ី។ ការធ្វើតេស្តអាលែកហ្ស៊ីច្រើនធ្វើនៅលើដើមដៃឬខ្នង។
ក្រោយការធ្វើតេស្តស្បែកប្រសិនបើយើងមានប្រតិកម្មអាលែកហ្ស៊ីនោះគ្រូពេទ្យអាចនឹងតម្រូវឲ្យយើងទៅធ្វើតេស្តឈាមបន្ថែម។ ឈាមត្រូវបានធ្វើតេស្តក្នុងមន្ទីរពិសោធន៍សម្រាប់រកវត្តមានអង់ទីករដែលប្រឆាំងនឹងធាតុបង្ក(allergens)ដែលជាក់លាក់។ វិធីសាស្រ្តនេះគឺមានភាពជោគជ័យក្នុងការរកអង់ទីករជាមួយនឹងធាតុបង្កធំៗ។
តេស្តសម្រាប់អាលែកហ្ស៊ីដោយចំណីអាហារ
ដើម្បីធ្វើរោគវិនិច្ឆ័យលើអាលែកហ្ស៊ីដោយចំណីអាហារគ្រូពេទ្យតែងតែប្រើការធ្វើតេស្តផ្សំរវាងស្បែក និងឈាម។ ប្រសិនបើលទ្ធផលវិជ្ជមានទាំងពីរនោះគឺមិនចាំបាច់ធ្វើតេស្តអ្វីផ្សេងទៀតនោះទេ។ ប៉ុន្តែប្រសិនបើលទ្ធផលនៅមិនទាន់ច្បាស់លាស់គ្រូពេទ្យអាចនឹងធ្វើអ្វីថែមដូចជាការសាកល្បងជាមួយចំណីអាហារ។ អំឡុងពេលធ្វើតេស្តនេះអ្នកជំងឺគឺត្រូវឲ្យបរិភោគអាហារដែលផ្ទុកធាតុបង្កអាលែកហ្ស៊ីបន្តិចម្ដងៗ ស្របពេលដែលគ្រូពេទ្យពិនិត្យរករោគសញ្ញា។ ការធ្វើតេស្តនេះអាចមានហានិភ័យខ្ពស់ព្រោះអាចបង្កឲ្យមានប្រតិកម្មធ្ងន់ធ្ងរលើអ្នកជំងឺ។ ដូចនេះគឺសម្រាប់តែអ្នកឯកទេសខាងអាលែកហ្ស៊ីតែប៉ុណ្ណោះដែលមានសិទ្ធធ្វើតេស្តនេះ។