លោក Nabarro បានបន្តទៀតថាមនុស្សដែលខ្វះអាហារូបត្ថម្ភងាយនឹងប្រឈមនឹងជំងឺ COVID-19 ដោយសារប្រព័ន្ធភាពស៊ាំចុះខ្សោយ ខណៈដែលជំងឺធាត់ និងជំងឺទឹកនោមផ្អែមកាន់តែធ្វើឲ្យស្ថានភាពជំងឺ COVID-19 កាន់តែអាក្រក់។ វីរុសកូរ៉ូណានេះបានលាតត្រដាងនូវចំណុចខ្សោយមានស្រាប់ក្នុងប្រព័ន្ធស្បៀងអាហារដែលបណ្ដាលមកពីការផ្លាស់ប្តូរអាកាសធាតុ និងភាពខុសគ្នានៃប្រព័ន្ធសុខាភិបាល។
របាយការណ៍ដដែលបានរកឃើញថាប្រទេសអ្នកក្រមានប្រជាពលរដ្ឋមិនគ្រប់គីឡូរហូតដល់១០ដងច្រើនជាងពលរដ្ឋរស់នៅក្នុងប្រទេសអ្នកមាន។ ចំណែកអ្នកមានជំងឺធាត់កើតមាននៅប្រទេសអ្នកមានវិញក៏មានច្រើនរហូតដល់ទៅប្រាំដងបើធៀបទៅនឹងប្រជាជនរស់នៅក្នុងប្រទេសកំពុងអភិវឌ្ឍន៍។ ការចំណាយទៅលើការព្យាបាលជំងឺធាត់គឺមានចំនួនច្រើនដែលគិតថាស្មើនឹង ១,២ ទ្រីលានដុល្លារក្នុងមួយឆ្នាំនៅឆ្នាំ២០២៥ ដោយសហរដ្ឋអាមេរិកជាប្រទេសដែលចំណាយច្រើនជាងគេ។
អ្នកជំនាញផ្នែកអាកាសធាតុនៅវិទ្យាស្ថាន Nasa Goddard លោកស្រី Cynthia Rosenzweig បានលើកឡើងថានេះទាមទារឲ្យគ្រប់បណ្ដាប្រទេស និងអង្គការអន្តរជាតិផ្សេងៗចូលរួមធ្វើការកែប្រែប្រព័ន្ធស្បៀងអាហាររបស់ខ្លួនឡើងវិញ។ កង្វះអាហារូបត្ថម្ភគឺជាការគំរាមកំហែងដ៏ខ្លាំងមួយ ហើយមនុស្សដែលខ្វះអាហារូបត្ថម្ភច្រើនតែមានប្រព័ន្ធភាពស៊ាំខ្សោយ និងត្រូវបានគេមើលរំលង។ អ្នកស្រីក៏បានទទូចឲ្យរដ្ឋាភិបាលឲ្យចាប់យកឱកាសនេះដើម្បីកែតម្រូវប្រព័ន្ធស្បៀងអាហារ និងសុខាភិបាលឲ្យមានសមភាព និងនិរន្តរភាពអំឡុងពេលជំងឺ COVID-19 រាតត្បាតនេះ។
លោក Venkatesh Mannar ទីប្រឹក្សាពិសេសផ្នែកអាហារូបត្ថម្ភឲ្យ Tata Trusts និងវិទ្យាស្ថានកសិកម្ម និងអាហារូបត្ថម្ភ Tata-Cornell បាននិយាយថារបបអាហារមិនត្រឹមត្រូវ និងកង្វះអាហារូបត្ថម្ភមិនមែនជាជម្រើសរបស់បុគ្គលម្នាក់ៗទេ។ មនុស្សភាគច្រើនគឺមិនមានលទ្ធភាពក្នុងការជ្រើសរើសរបបអាហារដែលល្អព្រោះតែវិសមភាពនៃប្រព័ន្ធស្បៀងអាហារ។ អ្នកទាំងនោះមិនមានលទ្ធភាពទទួលបានអាហារមានសុខភាពល្អ។ នេះមកពីវិសមភាពរវាងខ្សែច្រវ៉ាក់នៃការផ្គត់ផ្គង់អាហារ និងអ្នកប្រើប្រាស់។ វិបត្តិនេះបានបង្ហាញពីភាពចាំបាច់ក្នុងការយកចិត្តទុកដាក់លើកង្វះអាហារូបត្ថម្ភគ្រប់រូបភាព ហើយគេជឿថាបញ្ហានេះអាចដោះស្រាយបានជាមួយនឹងការទប់ស្កាត់ជំងឺរាតត្បាត។
អត្ថបទពាក់ព័ន្ធ៖