ប្រាកដហើយថា អ្នកចង់ចាកចេញ?
ជំងឺប្រមេះទឹកថ្លា (Chlamydia) គឺជាការឆ្លងបាក់តេរីតាមការរួមភេទ។ យើងអាចកើតជំងឺប្រមេះទឹកថ្លាបានប្រសិនបើយើងរួមភេទដោយមិនបានការពារ (ទាំងតាមទ្វារមាស រន្ធគូទ ឬការរួមភេទតាមមាត់) ជាមួយអ្នកដែលមានមេរោគ។
សម្រាប់អ្នកមានជំងឺប្រមេះទឹកថ្លានៅដំណាក់កាលដំបូង ជាញឹកញាប់មិនមានរោគសញ្ញាអ្វីគួរឲ្យកត់សម្គាល់ទេ។ រោគសញ្ញា (ប្រសិនបើមាន) នឹងលេចឡើងបន្ទាប់ពីបានប៉ះពាល់ជាមួយអ្នកមានជំងឺបានមួយ ឬពីរសប្តាហ៍។ រោគសញ្ញាទូទៅនៃជំងឺប្រមេះទឹកថ្លាមាន៖
– ឈឺចាប់ពេលនោម
– ឈឺចាប់នៅផ្នែកខាងក្រោមពោះ
– ធ្លាក់រំអិលនៅប្រដាប់ភេទ
– ឈឺចាប់ពេលរួមភេទ (ចំពោះស្ត្រី)
– ការមករដូវមិនទៀងទាត់
– ឈឺចាប់នៅពងស្វាស
– ឈឺចាប់ និងហូរឈាមនៅរន្ធគូទ
ប្រសិនបើយើងកត់សម្គាល់ថាមានរោគសញ្ញាណាមួយខាងលើ គួរទៅជួបគ្រូពេទ្យជាបន្ទាន់។ ប្រសិនបើយើងរកឃើញថាដៃគូរបស់យើងមានជំងឺប្រមេះទឹកថ្លាយើងខ្លួនឯងក៏គួរតែរកជំនួយខាងផ្នែកវេជ្ជសាស្រ្តទោះបីជាមិនទាន់មានចេញរោគសញ្ញាអ្វីក៏ដោយ។
អត្ថបទពាក់ព័ន្ធ៖
ជំងឺប្រមេះទឹកថ្លាអាចធ្វើរោគវិនិច្ឆ័យឃើញដោយធ្វើគំរូទឹកនោម ឬការយកសំណាក់ពីទ្វារមាស។
ការព្យាបាលត្រឹមត្រូវអាចព្យាបាលជំងឺប្រមេះទឹកថ្លាបាន។ វារឿងជាសំខាន់ណាស់ដែលយើងត្រូវធ្វើតាមការណែនាំរបសគ្រូពេទ្យក្នុងការប្រើថ្នាំ ទោះបីជាយើងលែងមានរោគសញ្ញាក៏ដោយ។ ទោះជាយ៉ាងណាយើងអាចកើតជំងឺប្រមេះទឹកថ្លាច្រើនដង ដូច្នេះគួរតែទៅពិនិត្យជំងឺនេះរៀងរាល់ ៣ ខែម្តងបន្ទាប់ពីបានជាសះស្បើយហើយ។
ជំងឺប្រមេះទឹកថ្លាដែលមិនបានព្យាបាលអាចនាំឲ្យមានផលវិបាកធ្ងន់ធ្ងរដល់សុខភាពបាន។ ចំពោះស្ត្រី អាចបណ្តាលឲ្យរលាកដល់សរីរាង្គក្នុងអាងត្រគាក និងធ្វើឲ្យខូចប្រព័ន្ធបន្តពូជដែលបណ្តាលឲ្យមានកូនក្រៅស្បូន និងគ្មានកូន។ ចំណែកបុរសវិញអាចនឹងទទួលរងនូវផលវិបាកតិចតួច។ ការឆ្លងជំងឺនេះអាចរាលដាលដល់ពងស្វាស និងបង្កឲ្យមានការឈឺចាប់ ឯការគ្មានកូនវិញអាចគឺកម្រមានណាស់សំរាប់បុរស។ ម៉្យាងវិញទៀតជំងឺប្រមេះទឹកថ្លាត្រូវបានគេជឿថានឹងបង្កើនហានិភ័យមួយក្នុងការឆ្លងមេរោគអេដស៍ដែរ។
ក្នុងអំឡុងពេលសម្រាលកូន ម្តាយអាចចម្លងជំងឺប្រមេះទឹកថ្លាទៅកូនបាន។ ទារកមានហានិភ័យខ្ពស់នៃការឆ្លងនៅត្រង់ភ្នែក និងជំងឺរលាកសួត។ ជំងឺប្រមេះទឹកថ្លាក៏បង្កើននូវហានិភ័យមួយដែលធ្វើឲ្យកូនកើតមិនគ្រប់ខែផងដែរ។ ប្រសិនបើជាយើងកំពុងពពោះ យើងនឹងត្រូវណែនាំឲ្យធ្វើតេស្តរកមើលពីមេរោគនៃជំងឺប្រមេះទឹកថ្លាឲ្យបានឆាប់តាមដែលអាចធ្វើទៅបាន។ ការធ្វើរោគវិនិច្ឆ័យ និងការព្យាបាលទាន់ពេលវេលាជួយការពារផលវិបាកនៃជំងឺបាន។
ក្រៅពីការជៀសវាងពីការរួមភេទ ក៏នៅមានវិធានការជាច្រើនដែលអាចការពារយើងពីជំងឺប្រមេះទឹកថ្លាបានមានដូចជា៖
– ប្រើស្រោមអនាម័យឲ្យបានត្រឹមត្រូវរាល់ពេលរួមភេទ តែក៏យើងក៏ត្រូវចាំដែរថាហានិភ័យគឺនៅតែមានជានិច្ច។
– ត្រូវមានដៃគូររួមភេទមួយនឹងមួយ។ ការមានដៃគូរួមភេទច្រើនអាចបង្កើនហានិភ័យនៃការឆ្លងជំងឺកាមរោគជាច្រើនដោយមិនត្រឹមតែជំងឺប្រមេះទឹកថ្លាប៉ុណ្ណោះទេ។
– ត្រូវធ្វើតេស្តរកជំងឺប្រមេះទឹកថ្លា និងជំងឺកាមរោគផ្សេងៗទៀតឲ្យបានទៀងទាត់។ ពិគ្រោះជាមួយវេជ្ជបណ្ឌិតដើម្បីដឹងថាចំនួនតេស្តដែលយើងត្រូវធ្វើ។
– ស្រីៗយើងមិនត្រូវធ្វើការត្រដុសនៅនៅត្រង់ទ្វារមាសឡើយ។ ការដុសខាត់ធ្វើឲ្យរំខានដល់តុល្យភាពរវាងបាក់តេរីល្អ និងបាក់តេរីអាក្រក់នៅក្នុងទ្វារមាសដែលអាចបង្កើនហានិភ័យនៃការឆ្លងជំងឺនេះបាន។
Hello Health Group និង “Hello គ្រូពេទ្យ” មិនចេញវេជ្ជបញ្ជា មិនធ្វើរោគវិនិច្ឆ័យ ឬព្យាបាលជូនទេ៕
Chlamydia trachomatis. http://www.mayoclinic.org/diseases-conditions/chlamydia-trachomatis/home/ovc-20315305. Accessed April 24, 2017.
Chlamydia – CDC Fact Sheet. https://www.cdc.gov/std/chlamydia/stdfact-chlamydia.htm. Accessed April 24, 2017.
