ការលូតលាស់មុនអាយុ ៥ឆ្នាំ

ទារកមួយចំនួនមានទម្លាប់បៀមម្រាមដៃ ហើយក្មេងមួយចំនួនទៀតអាច​បៀមម្រាមដៃរហូតដល់ធំ (អាយុ ៥-៧ ឆ្នាំ)។ ហេតុអ្វីបានជា​អាអូន​បៀមម្រាម​ដៃ ហើយការបៀមម្រាមដៃអាចប៉ះពាល់អ្វីខ្លះ? ម៉ាក់ប៉ាគួរជួយអាអូនបញ្ឈប់ការបៀមម្រាមដៃតាមវិធីណា? ទារកមួយចំនួនបៀមម្រាមដៃដើម្បីរម្ងាប់អារម្មណ៍ខ្លួនឯងនៅពេលឃ្លាន ងងុយគេង ភ័យ ឬអផ្សុក ហើយយូរៗក៏ក្លាយទៅជាទម្លាប់។ ទោះបីជាយ៉ាងណាក៏ដោយ នៅពេលអាអូនដុះធ្មេញ ទម្លាប់​បៀម​ម្រាម​ដៃអាចធ្វើឱ្យអាអូនខូចក្រអូមមាត់ព្រោះធ្មេញមុខជួរខាងលើ និងជួរខាងក្រោម​​អាច​ដុះមិន​ត្រង់​ជួរ មានចន្លោះ និងអាចប៉ះពាល់ដល់ការបញ្ចេញសំឡេងរបស់អាអូន។ ខាងក្រោមនេះជាវិធីសាស្រ្តមួយចំនួនដែលម៉ាក់ប៉ាអាចជួយអាអូនបញ្ឈប់​​ទម្លាប់បៀមម្រាមដៃ៖ ១. ឱ្យអាអូនបៅ ឬញុំាឱ្យឆ្អែត ម៉ាក់ប៉ាគួរបំបៅ ឬឱ្យអាអូនញុំាអាហារឱ្យទៀងទាត់ ចៀសវាងអាអូនឃ្លាន ព្រោះពេលឃ្លាន អាអូនអាចបៀមម្រាមដៃដើម្បីរំងាប់​ការឃ្លាន។ ២. បំពេរអាអូនឱ្យគេង នៅពេលអាអូនងងុយគេង អាអូនក៏បៀមម្រាមដៃដែរ ដូច្នេះម៉ាក់ប៉ាអាចបំពេរអាអូនឱ្យគេង យោល​អាអូនឱ្យគេង ឬពអាអូនដើរចុះដើរឡើងឱ្យអាអូនគេង និងចៀសវាងឱ្យ​អាអូន​គេងបៀមម្រាមដៃរហូតដល់គេងលក់។ ៣. កុំឱ្យអាអូនទំនេរ ពេលអផ្សុក អាអូនអាចបៀមម្រាមដៃ ដូច្នេះម៉ាក់ប៉ាគួររកអ្វី​ឱ្យ​អាអូនធ្វើ ឬលេងដូចជា ឱ្យ​អាអូន​លេងប្រដាប់ប្រដាក្មេងលេង ផាត់រូប គូររូប ឬនាំអាអូនទៅលេងនៅសួនជាដើម និងចៀសវាង​ឱ្យអាអូនទំនេរ​។ ៤. ឱ្យជ័រខាំលេងទៅអាអូន ម៉ាក់ប៉ាអាចឱ្យអាអូនខាំជ័រខាំលេងដើម្បីបង្វែរអារម្មណ៍អាអូនពីការ​បៀម​ម្រាមដៃ និងកុំឱ្យអាអូន​អផ្សុក។ ពេលអាអូនទម្លាប់ខាំជ័រខាំលេង យូរៗអាអូនអាចភ្លេចបៀមម្រាមដៃដោយខ្លួនឯង។ ៥. សង្កេតពេលវេលាអាអូនចូលចិត្តបៀមម្រាមដៃ ម៉ាក់ប៉ាគួរសង្កេតមើលពេលណាអាអូនចូលចិត្តបៀមម្រាមដៃ។ ឧទារហរណ៍ ប្រសិនបើអាអូន​ចូលចិត្ត​បៀមម្រាមដៃពេលមើលទូរទស្សន៍ ឬពេលមើលទូរស័ព្ទ ម៉ាក់ប៉ាគួរបិទទូរទស្សន៍ ឬទូរស័ព្ទ​ ហើយបង្វែរ​អារម្មណ៍​​អាអូនឱ្យធ្វើអីផ្សេង ឬលេងជាមួយអាអូន​ដើម្បីឱ្យ​អាអូន​ឈប់​បៀម​ម្រាមដៃ។ ចង់គណនាថ្ងៃមេជីវិតញីទុំធ្លាក់ ចុចទីនេះ! ចង់គណនាថ្ងៃសម្រាលកូន ចុចទីនេះ! ចង់គណនាទម្ងន់ស្រ្តីពពោះ ចុចទីនេះ! ចង់ដឹងអត្ថន័យពណ៌ និងរូបរាងលាមកទារក […]

ជំនាញសង្គមបង្រៀនឱ្យកុមារឱ្យចេះទំនាក់ទំនងជាមួយអ្នកនៅជុំវិញខ្លួន និងដោះស្រាយបញ្ហា​ប្រឈម​ប្រចាំថ្ងៃ។ ជាពិសេស កុមារដែលមានជំនាញសង្គមល្អងាយនឹងជោគជ័យក្នុងការសិក្សាណាស់។ អ៊ឹចឹងម៉ាក់ប៉ាគួរបង្រៀនជំនាញសង្គមអ្វីខ្លះដល់កូនៗ? ជំនាញ​សង្គម​មិនត្រឹមតែជួយឱ្យអាអូន​ជោគជ័យ​ក្នុងការសិក្សារទេ​ ថែមទាំង​ជួយ​ឱ្យ​អាអូនមាន​ទំនុក​ចិត្ត​លើ​ខ្លួន​ឯង​ទៀតផង​។ ខាង​ក្រោម​នេះ​ជា​ជំនាញ​សង្គម​សំខាន់ៗ​ទាំង ៥ ដែល​កុមារគួរចេះ។ ១. សុជីវធម៌ កុមារដែលចេះសុជីវធម៌តែងតែត្រូវបានអ្នកនៅជុំវិញខ្លួនស្រឡាញ់ ចូលចិត្ត និងរាប់អាន ហើយ​អាច​ចូលរួមក្នុងសង្គមគ្រប់កាលៈទេសៈ មិនថាចូលរួមពិធីបុណ្យទាន ទៅញ៉ាំ​អី​នៅ​ខាង​ក្រៅ​ ទៅរៀន ឬចូល​បណ្ណល័យ។ ការមានសុជីវធម៌ធ្វើឱ្យអាអូនងាយចុះសម្រុង និងបង្កើតទំនាក់ទំនង​ជាមួយ​​អ្នក​ដទៃ។ ម៉ាក់ប៉ាអាចបង្រៀនឱ្យអាអូននិយាយពាក្យសុជីវធម៌ដូចជា "ចាស" "បាទ" "អរគុណ" "ជួយ" "សូម", ឬ "សូមទោស" ជាដើម។ ២. ការចែករំលែក ការចែករំលែកគឺជារឿងពិបាកសម្រាប់កុមារ ព្រោះអាអូនផ្តោតលើតម្រូវ​ការផ្ទាល់ខ្លួន​ជាជាង​តម្រូវ​ការ​របស់អ្នកដទៃ។ ម្យ៉ាងទៀត អ្វីដែលជា "កម្មសិទ្ធិ" របស់អាអូន គឺ​​មិនងាយនឹងឱ្យ ឬចែក​រំលែក​ជាមួយអ្នកដទៃទេ។ ទោះបីជាយ៉ាងណាក៏ដោយ ការបង្រៀនកុមារឱ្យចេះចែករំលែកនំ ឬប្រដាប់លេង​ជាមួយ​អ្នកដទៃ ឬមិត្តភ័ក្តធ្វើឱ្យអាអូនចេះយកចិត្តទុកដាក់ជាមួយអ្នកនៅជុំវិញខ្លួន មានមិត្តភ័ក្តច្រើន អាច​ថែ​រក្សាចំណងមិត្តភាព មានគេចូលចិត្ត និងស្រឡាញ់ច្រើន​ដែលធ្វើឱ្យអាអូន​មាន​អារម្មណ៍ល្អ​ចំពោះ​ខ្លួនឯង។ យ៉ាងណាមិញ ម៉ាក់ប៉ាមិនគួរបង្ខំអាអូនឱ្យចែករំលែករបស់ជាមួយអ្នកដទៃទេ ប្រសិនបើអាអូន​មិន​ព្រម។ ម៉ាក់ប៉ាគួរព្យាយាមលួង និងនិយាយហេតុផលប្រាប់អាអូន។ ពេលម៉ាក់ប៉ាឃើញអាអូន​ចេះ​ចែក​រំលែកនំ ឬរបស់លេងជាមួយបងប្អូន ឬមិត្តភក្តិ ម៉ាក់ប៉ាត្រូវពោល​ពាក្យ​សរសើរ​ដើម្បី​​ជា​ការ​លើកទឹកចិត្ត​កូន​។ ៣. ជំនាញស្តាប់ ការប្រាស្រ័យទាក់ទង​គ្នា​មានសារៈសំខាន់សម្រាប់ការបង្កើតទំនាក់ទំនងសង្គមណាស់ ហើយការស្តាប់​គឺជាផ្នែក​សំខាន់នៃការប្រាស្រ័យទាក់ទងគ្នា។ ម៉ាក់ប៉ាអាចបង្រៀន​ជំនាញស្តាប់​ដល់អាអូនដោយ​បង្រៀនអាអូនយកចិត្តទុកដាក់ស្តាប់​ឱ្យយល់ពីព័ត៌មានដែលអ្នកដទៃកំពុងនិយាយ និង​ចេះ​រង់​ចាំ​ដល់​វេនខ្លួននិយាយ និងកុំកាត់សម្តីអ្នកដទៃ។ ចង់គណនាថ្ងៃមេជីវិតញីទុំធ្លាក់ ចុចទីនេះ! ចង់គណនាថ្ងៃសម្រាលកូន ចុចទីនេះ! ចង់គណនាទម្ងន់ស្រ្តីពពោះ […]

ដល់​ពេល​មួយ​ដែល​ប៉ាម៉ាក់​ចង់​ឲ្យ​កូន​ពាក់​ក្រ​វិល គឺ​ត្រូវយក​កូន​ទៅ​ចោះ​ត្រចៀក ប៉ុន្តែ​ដឹង​អត់ ថា​ក្រោយ​ចោះ​ត្រចៀក​ម៉ាក់ៗ​ត្រូវ​ថែទាំ​បែប​ណា​កុំ​ឲ្យ​ត្រចៀក​កូន​ឆ្លង​រោគ​? ក្រោយចោះត្រចៀក បើ​ថែ​ទាំ​មិន​បាន​ល្អ​ អាច​ធ្វើ​ឲ្យ​មាន​ការ​ឆ្លង​រោគ​ផង​ដែរ​។ ទាំងនេះ ជា​តិចនិក​មួយ​ចំនួន​ដែល​ម៉ាក់ៗ​គួរ​ដឹង ដើម្បី​ការពារ​ការ​ឆ្លង​រោគ និង​កាត់​បន្ថយ​អាការៈ​ឈឺចាប់​របស់កូន​ក្រោយ​ចោះ​ត្រចៀក​។​ ១. កុំបង្វិល ឬផ្លាស់ប្តូរក្រវិលថ្មី ការពីមុនចាស់ៗបង្វិលក្រវិលបន្ទាប់ចោះត្រចៀកកូនរួច ដើម្បីការពារមិនឱ្យក្រវិល​ជាប់ត្រចៀក​ បន្ទាប់​ពីសាច់ត្រចៀកជាសះស្បើយ ប៉ុន្តែគ្រូពេទ្យបានណែនាំថា ប៉ាម៉ាក់មិនចាំបាច់បង្វិល​ក្រវិល​កូន​ទេ ព្រោះក្រវិលអាចការពាររន្ធត្រចៀកមិនឱ្យដុះ​ជិតវិញបាន​។ ជាងនេះទៅទៀត ការបង្វិលក្រវិល ឬផ្លាស់ប្តូរក្រវិលថ្មី​បន្ទាប់​ពី​ចោះ​ត្រចៀក​​រួច​អាចធ្វើឱ្យស្បែក​​ជុំវិញ​រន្ធត្រចៀករលាកដែលអាចបណ្តាលឱ្យមានការឈឺចាប់ និងឆ្លងមេរោគ។ ២. កុំឱ្យមានអ្វីទាក់ក្រវិល ការទាក់សក់ អាវ ឬអ្វីផ្សេងទៀតជាមួយនឹង​ក្រវិលមិនត្រឹមអាចធ្វើឱ្យសាច់នៅជុំវិញរន្ធត្រចៀកហែក​អាចបង្កឱ្យមានការឆ្លងមេរោគទេ ថែមទាំងបង្ក​ឱ្យ​មាន​ការ​ឈឺ​ចាប់​ខ្លាំង​ទៀត។ ដូច្នេះ ប៉ាម៉ាក់​ត្រូវ​ប្រាប់អូនតូចឱ្យប្រយ័ត្នដោយត្រូវពាក់ ឬដោះអាវថ្នមៗ និងយឺតៗ ហើយចៀសវាងពាក់អាវ​ដែល​មាន​កតូចពេកដែលធ្វើ​ឱ្យ​ពិបាកពាក់ ឬដោះចេញ។ ម្យ៉ាងទៀត ប៉ាម៉ាក់គួរប្រាប់អូនតូចឱ្យទាញសក់ចេញពីត្រចៀក ហើយពេលសិតសក់ ឬកក់សក់​ត្រូវ​ប្រយ័ត្ន​កុំឱ្យសក់ទាក់ត្រចៀក។ [embed-health-tool-baby-poop-tool] ៣. កុំដោះក្រវិលចេញ ទោះជាក្រោយចោះត្រចៀកហើយ អូនតូចមានការឈឺចាប់ ឬមានអាការៈ​មិនស្រួល​នៅ​ត្រចៀក​ក៏​ដោយ ម៉ាក់ប៉ាចៀងវាងដោះ​ក្រវិលចេញមុនពេលត្រចៀក​អូនតូចជាសះស្បើយ​ដែលជាទូទៅ​មាន​រយៈពេលពី ៤ ទៅ ៦ សប្តាហ៍ ព្រោះការដោះក្រវិលចេញអាចបង្កឱ្យមានការឆ្លងមេរោគ និងជំរុញ​ល្បឿន​នៃការជាសះស្បើយដែលធ្វើឱ្យរន្ធត្រចៀកបិទជិតវិញ។ ៤. ចៀសវាងឱ្យអូនតូចហែលទឹក ការហែលទឹកក្នុងអាង ទន្លេ ឬសមុទ្រមុនពេលត្រចៀកមិនទាន់ជាសះស្បើយ​អាចបណ្តាល​ឱ្យ​រន្ធ​ត្រចៀក​ឆ្លងមេរោគ ប៉ះពាល់នឹងសារធាតុគីមី ឬជាតិពុលនៅក្នុងទឹកអាង ទន្លេ ឬសមុទ្រ ប៉ុន្តែ​ម៉ាក់ប៉ា​អាច​ឱ្យអូនតូច​ងូតទឹកស្អាត​ និងកក់សក់ដូចធម្មតាបាន។ ចង់គណនាថ្ងៃមេជីវិតញីទុំធ្លាក់ ចុចទីនេះ! ចង់គណនាថ្ងៃសម្រាលកូន ចុចទីនេះ! ចង់គណនាទម្ងន់ស្រ្តីពពោះ ចុចទីនេះ! ចង់ដឹងអត្ថន័យពណ៌ […]

ការស្រឡាញ់កូនមិនស្មើគ្នាតែងតែកើតមានក្នុងរង្វង់គ្រួសារ។ ប៉ាម៉ាក់អាចស្រឡាញ់កូនណាមួយជាងគេ ដោយសារ​ភាពវៃឆ្លាត ភាពរួសរាយ ឬចេះស្ដាប់​បង្គាប់​ជា​ដើម​។ ជួនកាល​ប៉ាម៉ាក់​អាចលំអៀងលើកូនម្នាក់ ហើយមិនសូវយកចិត្តទុកដាក់លើកូនផ្សេងទៀតទេ។ តើការស្រឡាញ់កូនមិនស្មើគ្នាជះឥទ្ធិពលអ្វីខ្លះដល់កូន? ប៉ាម៉ាក់គួរធ្វើបែបម៉េច? តើ​អាច​ប៉ះ​ពាល់​ការ​លូត​លាស់​របស់​កូន​បែប​ណា?​ ១. កូន​អាចក្លាយជាក្មេង​ខូច ឬទំនើង ជាទូទៅ ដោយសារប៉ាម៉ាក់ស្រឡាញ់ខ្លាំង ​អូនតូចអាចបញ្ចេញ​អារម្មណ៍​មិនល្អបាន​គ្រប់ពេល ទារកាដូ ឬរបស់របរបានច្រើន។ លើសពីនេះទៅទៀត អូនតូចតែងតែ​បាន​ចិត្ត ហើយគិតថាខ្លួន​អាចបំពានច្បាប់ទម្លាប់​គ្រួសារ​បាន ឬទារអ្វីក៏បាន។ កត្តាទាំងនេះអាច​ប៉ះពាល់​ដល់សមត្ថភាពរបស់អូនតូចក្នុងការរក្សាទំនាក់ទំនងជាមួយអ្នកនៅជុំវិញខ្លួន រួមទាំងអ្នកផ្ទះ មិត្តរួមថ្នាក់ ​មិត្តរួមការងារ ឬជីវិតគូនៅថ្ងៃអនាគត។ ចង់ដឹងអត្ថន័យពណ៌ និងរូបរាងលាមកទារក ចុចទីនេះ! ចង់គណនាទម្ងន់ស្រ្តីពពោះ ចុចទីនេះ! ចង់គណនាថ្ងៃមេជីវិតញីទុំធ្លាក់ ចុចទីនេះ! ២. ជំរុញ​ការ​ប្រជែង​គ្នា​រវាង​បងប្អូន​បង្កើត អូនតូច​ដែល​ប៉ាម៉ាក់មិន​សូវ​ស្រឡាញ់អាចច្រណែន និងមានចិត្តប្រកួតប្រជែង​ជាមួយ​បង​ប្អូនដែលប៉ាម៉ាក់ស្រឡាញ់ខ្លាំងដើម្បីទទួលបានការសរសើរ​ និងការស្រឡាញ់ពីប៉ាម៉ាក់។ យូរៗទៅ​អាអូន​អាចលែងស្រឡាញ់បង ឬប្អូន ឬមិនសូវមានមនោសញ្ចេតនាជាមួយបងប្អូនឯង។ ៣. ប៉ះពាល់ផ្លូវចិត្តកូន អាអូននឹងមិនអាចបំភ្លេចបានទេថា ខ្លួន​មិនទទួលបានភាពស្មើគ្នា ឬភាព​យុត្តិធម៌​ពី​ប៉ាម៉ាក់ ហើយក៏កើតចិត្តស្អប់ មិនពេញចិត្ត ឬគុំកួននឹងប៉ាម៉ាក់ ឬបងប្អូន។ ម្យ៉ាងទៀត អាអូនអាចនឹងបញ្ចេញអាកប្បកិរិយាមិន​សមរម្យនៅក្នុងសាលា ឬជាមួយបង ឬប្អូន​ដែល​ប៉ាម៉ាក់ស្រឡាញ់ខ្លាំង។ ការខ្វះក្តីស្រឡាញ់ និងភាពយកចិត្តទុកដាក់នឹង​បន្សល់​ទុក​នូវ​ចន្លោះ​ប្រហោង​​ក្នុង​ជីវិត​របស់​អាអូន និងអាចបណ្តាល​ឱ្យ​កូន​​មានជំងឺបាក់ទឹក​ចិត្ត​នៅពេលធំឡើង។ ៤. រារាំងទេពកោសល្យកូន តាមការសិក្សាបានឱ្យដឹងថា កុមារដែលមានសុខភាពផ្លូវចិត្តល្អ​នឹងចង់បង្ហាញ​ទេព​កោសល្យ​របស់គេ ហើយរៀនឆាប់ចេះ។ ដូច្នេះប៉ាម៉ាក់ត្រូវតែឧស្សាហ៍លើកសរសើរ​កូន​គ្រប់គ្នា កុំលើកទឹកចិត្ត ឬសរសើរតែកូនម្នាក់។ នៅពេលប៉ាម៉ាក់សរសើរកូនណាម្នាក់ថាពូកែខ្លាំងជាងគេក្នុងចំណោមកូនទាំងអស់នឹងបណ្តាលកូនដែលប៉ាម៉ាក់មិនសូវស្រឡាញ់លាក់ ឬមិនបញ្ចេញទេពកោសល្យ​របស់​គេ​ទេ […]

ប៉ាម៉ាក់មួយ​ចំនួន​​តែងប្រើពាក្យអវិជ្ជមានដូចជា «កុំ» «ហាម» «ឈប់» ឬ«ទេ» ដើម្បីប្រាប់​ ឬ ហាមកូន​កុំឱ្យធ្វើនេះ ឬធ្វើនោះ។ តើពាក្យទាំង​នេះ ជះឥទ្ធិពល​​​អ្វីខ្លះដល់កូន​? ប៉ាម៉ាក់គួរ​និយាយ​បែបណាជំនួសវិញ? តាមការសិក្សាបានឱ្យដឹងថា ពាក្យអវិជ្ជមានដូចជា «កុំ» «ហាម» «ឈប់» ឬ«ទេ» ធ្វើឱ្យកូន​វង្វេង និងមិន​យល់​ពីអត្ថន័យដែលប៉ាម៉ាក់ព្យាយាមប្រាប់​ ឬចង់ឱ្យអាអូនធ្វើអ្វីមួយ ឬ​កូន​​អាច​គិតថាពាក្យទាំងនេះជាការបន្ទោស ដែលកូន​ធ្វើអ្វីក៏ខុស ធ្វើអ្វីក៏មិនត្រូវ ធ្វើអ្វី​ក៏​មិនបាន ឬតែងតែធ្វើខុសជានិច្ច ទើបប៉ាម៉ាក់តែងតែ ហាម ឬបញ្ឈប់កុំឱ្យធ្វើនេះ ឬធ្វើនោះ។ យូរៗទៅ កូន​នឹងធ្លាក់ទឹកចិត្តដែលអាចបណ្តាលឱ្យខ្វះជំនឿចិត្ត លើខ្លួនឯង និង​មានអារម្មណ៍មិនល្អចំពោះខ្លួនឯង។ លើសពីនេះទៅទៀត ពេលកូន​ឮពាក្យអវិជ្ជមានដូចជា «កុំ» «ហាម» «ឈប់» ឬ«ទេ» គ្រប់​ពេល​វេលា ឬញឹកញាប់ពេក កូនអាចគិតថា មិនចាំបាច់ព្យាយាមធ្វើឱ្យល្អទេ ព្រោះគង់តែប៉ាម៉ាក់ថាឱ្យ ឬ​បន្ទោស ឬហាមដដែល​ហ្នឹង។ ម្យ៉ាងទៀត ពេលអាអូនកំពុងចង់ធ្វើអ្វីមួយ ប៉ាម៉ាក់បែរជាហាមឃាត់ កូន​នឹង​មិន​សុខ​ចិត្តទេ ដូច្នេះប៉ាម៉ាក់គួរប្រាប់ឱ្យធ្វើអ្វីដែលប៉ាម៉ាក់​ចង់ឱ្យកូន​ធ្វើជំនួសឱ្យការ ហាម ឬបញ្ឈប់កូន​ពីការធ្វើអ្វីមួយ។ នេះក៏ជាវិធីដ៏ល្អក្នុង​ការបង្វែរ​អារម្មណ៍​របស់​កូន​​ដែរ។ ចង់ដឹងអត្ថន័យពណ៌ និងរូបរាងលាមកទារក ចុចទីនេះ! ពាក្យពេចន៍​ម៉ាក់ៗ​គួរ​ប្រើ៖ កុំរត់! ឬកុំរត់ប្រយ័ត្នដួលកូន! […]

ជាធម្មតាការរលាកត្រចៀក ឬអំបៅអំបែកច្រើនកើតលើកុមារដែលមានអាយុ ៥ឆ្នាំ ឬទាបជាង​នេះ ដែលបណ្តាលឱ្យកុមារឈឺ និងហើមក្រដាសត្រចៀក។ តើ​ប៉ាម៉ាក់ត្រូវធ្វើដូចម្តេចដើម្បីការពារកូនតូចពីការរលាកត្រចៀក? ការរលាកត្រចៀក ឬអំបៅអំបែកកើតឡើងនៅពេលមានបាក់តេរី ឬវីរុសឆ្លងចូលក្នុងក្រដាសត្រចៀក និងបណ្តាល​ឱ្យមាន​ទឹកដក់នៅពីក្រោយក្រដាស​​ត្រចៀក។ ខាងក្រោមនេះជាវិធីសាស្រ្តមួយចំនួនដែលប៉ាម៉ាក់អាចប្រើដើម្បីការពារកូនតូចពីការរលាកត្រចៀក៖ ១. បំបៅកូនដោយទឹកដោះ ម៉ាក់ៗគួរបំបៅកូនដោយទឹកដោះរហូតដល់អូនតូចមានអាយុយ៉ាង​តិច ៦ខែ ​ឬ​លើស​ពី​នេះ ព្រោះអង់ទីករ​ក្នុង​ទឹក​ដោះម្តាយ​អាចកាត់បន្ថយអត្រានៃការរលាកត្រចៀក​បាន។ ចង់ស្វែងយល់អត្ថន័យពណ៌ និងរូបរាងលាមកទារក​ ចុចទីនេះ! ២. ការពារ​កូន​ពីផ្សែង​បារី ការសិក្សាបានបង្ហាញថា ក្មេងដែលប៉ះពាល់នឹងផ្សែងបារីងាយរលាកត្រចៀក​ណាស់។ សូម្បីតែ​ផ្សែង​បារីដែលជាប់លើសក់ ឬសម្លៀកបំពាក់របស់​ប៉ាម៉ាក់ក៏អាចប៉ះពាល់ដល់អាអូនដែរ។ ៣. បង្ការជំងឺផ្តាសាយ ប៉ាម៉ាក់គួរបង្ការកូនពីជំងឺផ្តាសាយក្នុងអំឡុងឆ្នាំដំបូងនៃជីវិត ព្រោះភាគច្រើននៃការ​រលាក​ត្រចៀក​បណ្តាលមកពីជំងឺផ្តាសាយ។ កុំចែករំលែករបស់ក្មេងលេង អាហារ ពែងទឹក ឬឧបករណ៍​ប្រើប្រាស់របស់អូនតូច​ជាមួយក្មេងដទៃ។ ប៉ាម៉ាក់ត្រូវលាងដៃ និងឱ្យកូនលាងដៃបានញឹកញាប់ និង​ចៀសវាង​ឱ្យ​អូនតូចនៅជិតអ្នកមានជំងឺផ្តាសាយ។ ៤. បញ្ឈរអូនតូចបន្តិចពេលបំបៅទឹកដោះគោ ពេលបំបៅទឹកដោះគោ ម៉ាក់ៗគួរដាក់អាអូនបញ្ឈរបន្តិច (ដាក់ក្បាលឱ្យខ្ពស់ជាងពោះ)។ ការឱ្យ​អូន​តូចគេងពេល​បៅទឹកដោះគោអាចបណ្តាលឱ្យទឹកដោះគោហៀរចូលទៅក្នុងរន្ធខ្សល់ដែលភ្ជាប់បំពង់អាហារទៅនឹងត្រចៀកកណ្តាល។ ៥. តាម​ដានការដកដង្ហើមតាមមាត់ ឬស្រមុករបស់អូនតូច ប្រសិនបើអូនតូចស្រមុក ឬដកដង្ហើមតាមមាត់ជាប្រចាំ នោះ​អាចបណ្តាលមកពី adenoids (ដុំសាច់​ស្ថិត​នៅខាងក្រោយបំពង់ក) រីកធំ ឬហើមដែលអាចបណ្តាលឱ្យអូនតូចរលាកត្រចៀកដែរ​។ ៦. នាំអូនតូចទៅចាក់វ៉ាក់សាំងផ្តាសាយ ប៉ាម៉ាក់គួរនាំអូនតូចទៅចាក់វ៉ាក់សាំងផ្តាសាយ ពេលអូនតូចមានអាយុចាប់ពី ៦ខែឡើង​ទៅ។ ប្រសិនបើអូនតូចមានអាការៈ និង​រោគ​សញ្ញាដូចខាងក្រោម ​អូន​តូចអាច​​រលាក​ត្រចៀក​៖ ឈឺត្រចៀក (ជាពិសេសពេលទំពារ បឺត ឬគេង) ហើម ឬក្រហមត្រចៀកខាងក្រៅ ទាញ ឬញីត្រចៀក មានទឹកហៀរចេញពីត្រចៀក មានបញ្ហាក្នុងការស្តាប់ មួម៉ៅ ក្អួត ឈឺក្បាល គ្រុនក្តៅ ប្រសិនបើប៉ាម៉ាក់សង្កេតឃើញអូនតូចមានអាការៈនៃការរលាកត្រចៀកឬអំបៅអំបែក ប៉ាម៉ាក់គួរនាំអូន​តូច​ទៅជួបគ្រូពេទ្យកុមារដែលជំនាញខាងត្រចៀក ច្រមុះ និង​បំពង់ក។

ប៉ាម៉ាក់តែងតែចង់ដឹងកម្ពស់កូននាពេលអនាគត និងបារម្ភខ្លាចកូនមាន​កម្ពស់ទាប​ដែលធ្វើឱ្យ​ប៉ះពាល់​ដល់រូបសម្បត្តិ របស់​កូន។ តើ​មាន​​វីធីសាស្រ្តអ្វីខ្លះដែលប៉ាម៉ាក់​អាចប្រើដើម្បី​ទាយ​កម្ពស់​កូននាពេលអនាគតបាន? ប៉ាម៉ាក់អាចទាយកម្ពស់កូននាពេលអនាគតតាមវិធីសាស្រ្តដូចខាងក្រោម៖ ១. វិធីសាស្រ្តគុណនឹង ២ ជាទូទៅកុមារមានកម្ពស់​ពាក់កណ្តាលនៃកម្ពស់ពេញវ័យរបស់ពួកគេក្នុង​រយៈពេល ២ ឆ្នាំដំបូងបន្ទាប់​ពី​កើត​។ ដោយឡែកក្មេងស្រីគឺគិតពីអាយុ ១ ខួបកន្លះ ព្រោះក្មេងស្រីមានទំនោរ​លូតលាស់​លឿនជាងក្មេងប្រុស។ កម្ពស់អនាគតកូនប្រុស = កម្ពស់កូនប្រុសនៅអាយុ ២ ខួប × ២ ឧទាហរណ៍៖ បើអាអូនមានសម្ពស់ ៩០​ សង់ទីម៉ែត្រនៅអាយុ ២ ខួប ដូច្នេះ​កម្ពស់អនាគតអាអូនគឺ ១៨០ សង់ទីម៉ែត្រ (១,៨ ម៉ែត្រ)។ កម្ពស់អនាគតកូនស្រី = កម្ពស់កូនស្រីនៅអាយុ ១៨ ខែ × ២ ឧទាហរណ៍៖ បើអូនតូចមានកម្ពស់ ៨០​ សង់ទីម៉ែត្រនៅអាយុ ១៨ ខែ ដូច្នេះកម្ពស់អនាគតអូនតូចគឺ ១៦០ សង់ទីម៉ែត្រ (១,៦ ម៉ែត្រ)។ ២. វិធីសាស្រ្តបូកដក ដើម្បីរកកម្ពស់អនាគតកូនប្រុស ប៉ាម៉ាក់ត្រូវបូក ១៣ សង់ទីម៉ែត្របន្ថែមទៅកម្ពស់ម៉ាក់ ហើយត្រូវរក្សាកម្ពស់របស់ប៉ានៅដដែល។ កម្ពស់អនាគតកូនប្រុស = កម្ពស់ម៉ាក់ + ១៣ សង់ទីម៉ែត្រ ឧទាហរណ៍៖ ម៉ាក់មានកម្ពស់ […]

ភាពអត់ធ្មត់គឺជាជំនាញមួយដែលជួយកុមារឱ្យចេះគិត និងជួយកុមារបង្កើត​ទំនាក់ទំនងក្នុងសង្គម ព្រមទាំងជួយដល់ការសិក្សាកុមារទៀតផង។ ការបង្រៀនកូនឱ្យ ចេះអត់ធ្មត់ពីតូច​នឹងជួយ​កូន​ច្រើន​នៅថ្ងៃអនាគត។ តើ​មានវិធីសាស្រ្តអ្វីខ្លះដែលអាចជួយប៉ាម៉ាក់ក្នុងបង្រៀនកូនតូចឱ្យចេះ​អត់ធ្មត់? ខាងក្រោមនេះគឺជាវិធីសាស្រ្តទាំង ៧ ក្នុងការជួយប៉ាម៉ាក់បង្រៀនភាពអត់ធ្មត់ដល់អូនតូច៖ ១. ចាប់ផ្តើមពីតូចនិងចាប់ផ្តើមពីរយៈពេលខ្លី ប៉ាម៉ាក់អាចចាប់ផ្តើមបង្រៀនកូនឱ្យមានការអត់ធ្មត់បន្តិចបន្តួចតាំងពីកូននៅតូច។ មុនពេលប៉ាម៉ាក់​ឱ្យ​ទឹកដោះគោកូនញុំា ប៉ាម៉ាក់អាចគ្រាន់​តែ​សុំឱ្យអូនតូចរង់ចាំដោយស្ងៀមស្ងាត់រយៈពេល ១-២ នាទី។ នៅពេលកូនធំបន្តិច ប៉ាម៉ាក់អាចបន្ថែមពេលវេលា​រងចាំ​ដើម្បី​ហ្វឹកហាត់​ចិត្តអត់ធន់របស់​អាអូន។ ២. បង្រៀនឱ្យអូនតូចចេះគ្រប់គ្រងខ្លួនឯង សម្រាប់កុមារ ភាពអត់ធ្មត់គឺជាការរៀនគ្រប់គ្រងអារម្មណ៍ និងសកម្មភាពខ្លួនឯង ទោះបីជាពួកគេ​មាន​ការព្រួយបារម្ភ អន្ទះសា ឬអស់កម្លាំងក៏​ដោយ​។ ប៉ាម៉ាក់ត្រូវឱ្យអាអូនគ្រប់គ្រងអារម្មណ៍ ខ្លួន​ឯង​ឡើង​វិញ មុនពេលអ្នកបំពេញតាមការ​សុំ​របស់អូនតូច។ ការធ្វើដូច្នេះ នៅពេល​អូនតូចបញ្ចេញ​​​អាកប្បកិរិយា​មិនល្អ បង្រៀនអូន​តូចថាការ​មិនមានភាពអត់ធ្មត់មិនមែន​ជាវិធីដើម្បី​ទទួលបាន​អ្វីដែល​អូន​តូច​ចង់បាននោះទេ។ ៣. ពន្យារពេល ការឱ្យកូនរង់ចាំបន្តិចមុនពេលផ្តល់អ្វីដែលកូនចង់បាននឹងបង្រៀនកូន​ឱ្យ​ចេះអត់ធ្មត់។  ឧទាហរណ៍ ប្រសិនបើម៉ាក់កំពុងលាងចាន ហើយអាអូន​សុំឱ្យម៉ាក់ទៅលេងជាមួយ ម៉ាក់អាចប្រាប់ឱ្យអាអូន​រង់ចាំ​រហូតដល់ម៉ាក់​លាង​​ចានរួចសិន។  ៤. បង្រៀនកូនឱ្យរង់ចាំវេន ការបង្រៀនកូនតូចឱ្យចេះរង់ចាំវេនជាមធ្យោបាយដ៏ល្អក្នុងការបង្រៀនភាព​អត់ធ្មត់។ ប្រសិនបើ​អា​អូន​មិនអាចរង់ចាំដល់វេនខ្លួនក្នុងការជិះទោង ប៉ាម៉ាក់ត្រូវឧស្សាហ៍​នាំអូនតូចទៅលេងសួន​ដើម្បី​ពង្រឹង​ភាពអត់ធ្មត់របស់​អូនតូច។ ការហ្វឹកហាត់ដដែលៗនឹងជួយឱ្យអូនតូចទម្លាប់នឹងការរង់ចាំយូរ។ ៥. ឱ្យកូនធ្វើសកម្មភាពខ្លះខណៈរង់ចាំវេន លោកស្រី Annie Fox អ្នកនិពន្ធសៀវភៅ “បង្រៀនកូនឱ្យក្លាយជាមនុស្សល្អ” “Teaching Kids to Be Good People” បានលើកឡើងថា ប៉ាម៉ាក់គួរឱ្យកូនតូចធ្វើសកម្មភាពខ្លះខណៈពេលកំពុងរង់ចាំវេន។ ប៉ាម៉ាក់អាចឱ្យអាអូន ឈរ​ដូចទាហាន លោតដូចកង្កែប ឬរេចុះរេឡើង​ដូចដើមឈើ​ត្រូវខ្យល់ជា​ដើម​​ដើម្បីបង្វែរអាម្មណ៍អូនតូចពីការរងចាំយូរ។ ៦. ឱ្យកូនលេងល្បែងរង់ចាំ ការលេងល្បែងដូចជា “ […]

វ័យ​កុមារ​ភាព គឺ​ជា​ពេល​វេលា​ដែល​ការ​លូតលាស់ និង​ការ​អភិវឌ្ឍ​ជា​ច្រើន​ផ្នែក​កើត​ឡើង ហើយ​វា​ក៏​ជា​ពេល​វេលា​មួយ​ដែល​ក្មេងៗ ភាគ​ច្រើន​តាម​ម៉ាក់​ប៉ា​ស្អិត​ដូច​តុកកែ។ ជួន​កាល ពេល​កូន​យំ​តាម​ម៉ាក់​ប៉ា​ពេក យើង​ក៏​កើត​អារម្មណ៍​ធុញ​ថប់​ឡើង ព្រោះ​ពិបាក​ផ្ដោត​អារម្មណ៍​ធ្វើ​ការងារ ហើយ​ម៉ាក់​ប៉ា​ខ្លះ​បែរ​ជា​ស្រែក និង​ខឹង​កូន​ព្រោះ​យំ​តាម​ពេក តែ​សកម្មភាព​បែប​នេះ​មិន​ល្អ​ទេ។ ចុចត្រង់នេះ ដឹងកាលវិភាគចាក់ថ្នាំបង្ការកូន វិធីសាស្ត្រ ៥​ចំណុច​ដោះ​ស្រាយ​កូន​យំ​តាម​ម៉ាក់​ប៉ា ១. កុំ​ដាក់​ទណ្ឌកម្ម​លើ​អាកប្ប​កិរិយា​កូន របៀប​នៃ​ការ​ឆ្លើយ​តប​របស់​ម៉ាក់​ប៉ា​ចំពោះ​អាកប្បកិរិយា​យំ​តាម​របស់​កូន​តូច គឺ​សំខាន់​ណាស់។ យើង​មិន​គួរ​ស្រែក ឬ​ដាក់​ទណ្ឌកម្ម​កូន ដោយ​សារ​កូន​យំ​តាម​ម៉ាក់​ប៉ា​ពេក​ទេ ព្រោះ​យើង​ត្រូវ​ចាំ​ថា កូន​យំ​តាម​ដោយ​សារ​អា​អូន​មិន​ចង់​បែក​ពី​ម៉ាក់​ប៉ា ហេតុ​នេះ​ហើយ យើង​គួរ​និយាយ​ហេតុ​ផល​ប្រាប់​កូន និង​បង្ហាញ​ក្ដី​ស្រលាញ់​ដល់​កូន ដើម្បី​ឲ្យ​កូន​ទទួល​បាន​ភាព​កក់​ក្ដៅ​ពី​យើង។ ២. យល់​ពី​អារម្មណ៍​កូន ការ​ដែល​ម៉ាក់​ប៉ា​ឲ្យ​កូន​ដឹង​ថា យើង​យល់​ពី​អារម្មណ៍​ពួក​គេ​អាច​ជួយ​ឲ្យ​កូន​បាន​ស្ងប់​ចិត្ត​បន្តិច។ យើង​អាច​និយាយ​ថា ម៉ាក់​ប៉ា​ចង់​នៅ​មើល​រឿង ឬ​លេង​ជាមួយ​កូន​ដែរ ប៉ុន្តែ​ម៉ាក់​ប៉ា​ត្រូវ​ទៅ​ធ្វើ​ការ ចាំ​ពេល​មក​វិញ​ម៉ាក់​ប៉ា​នឹង​លេង​ជាមួយ​កូន។ល។ ៣. ជំរុញ​ភាព​ឯករាជ្យ ក្មេង​តូច​មាន​ទំនោរ​មិន​សូវ​ត្អូញត្អែរ​តាម​ម៉ាក់​ប៉ា​ច្រើន ពេល​ពួក​គេ​ចាប់​ផ្ដើម​មាន​ទំនុក​ចិត្ត​លើ​ខ្លួន​ឯង។ យើង​អាច​ជួយ​បង្កើត​ទំនុក​ចិត្ត​ឲ្យ​កូន​ដោយ​ផ្ដល់​ឱកាស​ឲ្យ​ពួក​គេ​បំពេញ​ភារកិច្ច​(ដូច​ជា កិច្ច​ការ​ក្នុង​ផ្ទះ ឬ​កិច្ច​ការ​សាលា) ដោយ​ខ្លួន​ឯង។ នៅ​ពេល​ដែល​កូន​ៗ​ដឹង​ថា​អាច​ធ្វើ​អ្វី​មួយ​ដោយ​ឯករាជ្យ នោះ​អាច​ធ្វើ​ឲ្យ​ពួក​គេ​មាន​អារម្មណ៍​ជឿ​ជាក់​លើ​ខ្លួន​ឯង។ ៤. កុំ​ភ្លេច​សរសើរ​កូន ការ​សរសើរ​កូន​ៗ​រាល់​ពេល​ពួក​គេ​ធ្វើ​អ្វី​មួយ​បាន​សម្រេច អាច​ជួយ​បង្កើត​ភាព​ជឿ​ជាក់​លើ​ខ្លួន​ឯង និង​ភាព​ឯករាជ្យ​របស់​ពួក​គេ។ ការ​សរសើរ​កូន​និង​ជួយ​លើក​ទឹក​ចិត្ត​កូន នឹង​កាត់​បន្ថយ​អាកប្ប​កិរិយា​តោង​ម៉ាក់​ប៉ា​ស្អិត មិន​ព្រម​លែង​បាន​ដែរ។ ៥. ឲ្យ​កូន​ចំណាយ​ពេល​ជាមួយ​អ្នក​ដទៃ ជា​ជាង​ទុក​ឲ្យ​កូន​ចំណាយ​ពេល​ជាមួយ​យើង​ច្រើន វា​ក៏​ជា​ការ​ប្រសើរ​ដែរ ប្រសិន​បើ​យើង​ផ្ដល់​ឱកាស​ឲ្យ​កូន​បាន​ចំណាយ​ជាមួយ​សមាជិក​គ្រួសារ​ដទៃ។ មូល​ហេតុ​មួយ​ដែល​ធ្វើ​ឲ្យ​កូន​យំ​តាម​ម៉ាក់​ប៉ា គឺ​ដោយ​សារ​តែ​ពួក​គេ​មិន​មាន​អារម្មណ៍​ល្អ ឬ​ខ្លាច​មនុស្ស​មិន​សូវ​ស្គាល់​មុខ តែ​យើង​អាច​អនុញ្ញាត​ឲ្យ​កូន​លេង​ជាមួយ​សមាជិក​គ្រួសារ​ដទៃ ដើម្បី​ផ្ដល់​ភាព​ងាយ​ស្រួល​ដល់​យើង​អាច​ដក​ខ្លួន​ពី​កូន​បាន​ខ្លះ។

បើម៉ាក់ប៉ាចង់ឱ្យកូនហាត់ប្រាណ ម៉ាក់ប៉ា​គួរ​ពិចារណា​កីឡា​ហែលទឹក​ព្រោះក្មេងៗ​ចូល​ចិត្តលេងទឹកណាស់។ ការហែលទឹកមិនត្រឹមតែជាកីឡាដែលសប្បាយទេ ថែមទាំង​ធ្វើឱ្យក្មេងៗមានសុខភាពល្អ និងជួយឱ្យក្មេងៗអភិវឌ្ឍផ្នែកផ្សេង​ៗទៀតជាច្រើន។ ខាង​ក្រោម​នេះជាហេតុផលទាំង ៦ ដែលកូនតូចៗគួររៀនហែលទឹក។ ១. ហែលទឹកជួយការពារការលង់ទឹក យោងតាម​របាយការណ៍អត្រា​មរណភាព​កុមារ​របស់​អង្គការ​សុខភាព​ពិភពលោក (WHO)​ នៅ​ប្រទេស​កម្ពុជាការលង់ទឹក គឺជា​បុព្វហេតុ​ចម្បង​នៃ​ការស្លាប់​របស់​កុមារ​បន្ទាប់​ពី​ទារក​។ ការចេះ​ហែលទឹករួមទាំងការមានចំណេះដឹងអំពីរបៀបមាន​សុវត្ថិភាព​នៅក្នុងទឹកអាចកាត់បន្ថយហានិភ័យនៃការលង់ទឹករបស់ក្មេងៗបាន។ ​ ២. ហែលទឹកជាកីឡាដែលមានផលប៉ះពាល់ទាប ហែលទឹកគឺជាកីឡាដែលមានផលប៉ះពាល់ទាប បើប្រៀបធៀប​ទៅនឹងកីឡាពេញ​និយម​​ផ្សេង​ទៀត​ដូចជា បាល់បោះ បាល់ទាត់ វាយសី…។ យោងតាមសាកលវិទ្យាល័យ Bucknell រាងកាយនឹងអណ្តែត ៩០ % នៅ​ពេល​ដែល​ស្ថិតនៅក្នុងទឹក​ជម្រៅ​ត្រឹមក   ដូច្នេះកូនៗនឹងមិនដួល ប៉ះទង្គិច របួសជង្គង់ គ្រេចកជើង របួសស្មា គ្រេចកដៃ ឬឈឺសន្លាក់ដូចកីឡានៅលើគោកឡើយ។ ៣. ហែលទឹកជាការហាត់ប្រាណពេញរាងកាយ ការហែលទឹកជួយបង្កើនកម្លាំង ភាពបត់បែន ភាពអត់ធន និងធ្វើឱ្យរាងកាយ​មាន​តុល្យភាព។ វាគឺជាលំហាត់ប្រាណបេះដូង និងសួត ព្រោះវាជួយបង្កើន​ការស៊ូទ្រាំ​ដង្ហើម និងជួយបង្កើនប្រសិទ្ធភាពរាងកាយក្នុងការប្រើអុកស៊ីសែន។ ឯសាច់ដុំដៃ ជើង និងខ្នងក៏ត្រូវបានប្រើក្នុងពេលដំណាលគ្នាដែរ ដែលជួយដុតបំផ្លាញកាឡូរី។ ការ​ហែល​​ទឹក​ស័ក្ដិសម​បំផុតសម្រាប់កុមារធាត់។ ៤. ការហែលទឹកជួយក្មេងៗអភិវឌ្ឍលឿន ការរៀនហែលទឹកតាំងពីក្មេងជួយអភិវឌ្ឍប្រាជ្ញាក្មេងៗ។ សាស្ត្រាចារ្យ Robyn Jorgensen ​អ្នកដឹកនាំស្រាវជ្រាវលើគម្រោងដែលសិក្សារយៈពេល ៤ ឆ្នាំលើកុមារជាង ៧ ០០០ នាក់បង្ហាញថា […]