លោកស្រីវេជ្ជបណ្ឌិត កុសល កណិការ ឯកទេសរោគកុមារ សញ្ញាប័ត្រពីប្រទេសបារាំង ពន្យល់ថា ការយល់ចិត្តអ្នកដទៃជាការយល់ពីអ្វីដែលមនុស្សក្បែរខ្លួនកំពុងគិត ឬអារម្មណ៍របស់អ្នកដទៃ។ សម្រាប់មនុស្សពេញវ័យមួយចំនួនធំ យើងអាចដឹងបានថា មនុស្សក្បែរខ្លួនយើងកំពុងមានអារម្មណ៍បែបណាដោយគ្រាន់តែសង្កេតមើលកាយវិការ ឬសម្លឹងមើលកែវភ្នែកមួយសន្ទុះ។ ប៉ុន្តែចំពោះកូនក្មេង គឺមិនអាចយល់ដឹងពីការយល់ចិត្តអ្នកដទៃដូចមនុស្សធំនោះទេ ហេតុនេះហើយ យើងត្រូវបង្រៀនកូនពីរឿងនេះ។
ស្ថាបនិកគ្លីនិកកុមារ MommyDoctor រូបនេះបន្តថា ការបង្រៀនកូនពីការយល់ចិត្តអ្នកដទៃ យើងត្រូវលើកជាឧទាហរណ៍ជាក់ស្ដែងដែលកូនៗងាយយល់។ ឧទាហរណ៍ នៅពេលកូនយើងទៅដណ្ដើមរបស់លេងពីក្មេងដទៃ ធ្វើឲ្យក្មេងនោះយំ យើងគួរសួរនាំកូនថា “ប្រសិនបើរបស់លេងអូនត្រូវគេដណ្ដើមទៅវិញ តើអូនមានអារម្មណ៍បែបណា?”