សុខភាពផ្លូវដង្ហើម

ក្អកបែបណាទើបស្ថិតក្នុងកម្រិតគួរព្រួយបារម្ភ?

ក្អកគឺជាមធ្យោយដែលរាងកាយរបស់យើងប្រតិកម្មប្រឆាំងទៅនឹងបាក់តេរី ការរលាក ថែមទាំងជួយសម្អាតប្រព័ន្ធផ្លូវដង្ហើមជួយឲ្យយើងដកដង្ហើមបានស្រួល។ ក្អកមានលក្ខណៈ២ប្រភេទ ក្អកស្ងួត និង ក្អកមានស្លេស្មមកជាមួយ។ ប៉ុន្ដែតើក្អកកម្រិតណាទើបស្ថិតក្នុងការព្រួយបារម្ភ? កម្មវិធីពិនិត្យជំងឺបម្រុងទឹកនោមផ្អែមអនឡាញ ចង់គណនារង្វាស់ចង្វាក់បេះដូង ចុចទីនេះ! ១.ក្អកស្រួចស្រាវ ក្អកស្រួចស្រាវវាអាចកើតឡើងចន្លោះពី ១ទៅ ៣សប្ដាហ៍ នោះនឹងបាត់ទៅវិញដោយខ្លួនឯងដោយមិនត្រូវការព្យាបាលនោះទេ។ ចំណុចគួរកត់សម្គាល់គឺ ក្អកប្រភេទនេះគេតែងប្រទះជាញឹកញាប់គឺប្រភេទក្អកស្ងួត នោះក៏ព្រោះតែប្រព័ន្ធផ្លូវដង្ហើមមានការតោងជាប់ នៃពពួកបាក់តេរី ឬមានការរលាកបន្ដិចបន្ដួច ដោយសារការញ៉ាំអាហារមិនបានត្រឹមត្រូវ ឬបរិយាកាសមិនសូវល្អ មានធូលីផ្សេងៗ។ ដូច្នេះក្អកប្រភេទនេះអាចបាត់ទៅវិញដោយខ្លួនឯង។ ២.ក្អករ៉ាំរៃ ក្អករ៉ាំរៃ អាចកើតឡើងចាប់ពី៨សប្ដាហ៍ឡើងទៅ នេះចំពោះមនុស្សចាប់ពីវ័យជំទង់ឡើងទៅ បើចំពោះកុមារអាចចាប់ពី៤សប្ដាហ៍។ ការក្អកបែបនេះវាមិនអាចជាសះស្បើយដោយខ្លួនឯងបាននោះទេ ត្រូវទទួលការពិនិត្យ ព្យាបាល និង ស្វែងរកមូលហេតុផ្សេងៗ ដែលបណ្ដាលក្អករយៈពេលយូរដូច្នេះ។ ក្អករ៉ាំរៃអាចបណ្ដាលមកពីមូលហេតុច្រើនយ៉ាងពាក់ព័ន្ធនឹងបញ្ហាផ្លូវដង្ហើម ហើយក្អកប្រភេទនេះអាចបង្ហាញរោគសញ្ញាដូចជា៖ ហៀរសំបោរ ក្រហាយទ្រូង ឈឺបំពង់ក គ្រុនក្តៅ (សីតុណ្ហភាពអាចលើស៣៨ អង្សាសេ) ស្រកគីឡូលឿន ក្អកមានឈាម ឬ ទឹកស្លេស្ម ថប់ដង្ហើម ស្អកកមិនបាត់ បែកញើសច្រើនពេញយប់ អត្ថបទពាក់ព័ន្ធ៖ ព្រឺរងា ហៀរសំបោរ ល្ហិតល្ហៃពេលផ្តាសាយ មិនមែនដោយសារមេរោគទេ គឺព្រោះតែ… គ្រូពេទ្យ បកស្រាយបញ្ហាវះកាត់សម្រាលរួចឈឺក្បាល និងអារម្មណ៍ឆេវឆាវ ធ្លាប់ទេពេលកណ្តាស់ធ្វើឲ្យឈឺខ្នង? នេះជាមូលហេតុ និងវិធីការពារ […]

ជំងឺហឺត

ការងារមួយចំនួន អាចបង្កឲ្យមានអត្រាកើតជំងឺហឺតខ្ពស់ជាងការងារផ្សេង(ភាគទី ២)

ជំងឺហឺតពាក់ព័ន្ធនឹងការប្រកបការងារ គឺជាពាក្យដែលប្រើដើម្បីសំដៅដល់ជំងឺហឺតដែលបង្កឲ្យមានឡើង ឬបណ្តាលឲ្យកាន់តែអាក្រក់ធ្ងន់ធ្ងរឡើងដោយការរងប៉ះពាល់ត្រូវនឹងផ្សែងចំហាយជាតិគីមី ឧស្ម័ន កំទេចធូលី និងសារធាតុធ្វើឲ្យរោលរាលក្រហាយដទៃទៀតនៅក្នុងទីកន្លែងធ្វើការងារ។ ការព្យាបាលបានទាន់ពេលវេលាអាចនឹងជួយកែត្រឡប់ការខូចខាតបាន។ យ៉ាងណាមិញ ការរងត្រូវប៉ះពាល់អូសបន្លាយពេលយូរទៅនឹងសារធាតុធ្វើឲ្យរោលរាលក្រហាយពាក់ព័ន្ធនៅក្នុងការប្រកបការងារទំនងនឹងបង្កឲ្យមានជំងឺហឺតរ៉ាំរ៉ៃបាន។ ១- នរណាដែលប្រឈមហានិភ័យខ្ពស់នឹងជំងឺហឺតពាក់ព័ន្ធនឹងការប្រកបការងារ ? កត្តាហានិភ័យនៃជំងឺហឺតពាក់ព័ន្ធនឹងការប្រកបការងាររួមមាន៖ ប្រវត្តិវេជ្ជសាស្ត្រអាលែកហ្ស៊ី ឬជំងឺហឺត ប្រវត្តិក្រុមគ្រួសារមានអាលែកហ្ស៊ី និងជំងឺហឺត បរិស្ថានការងារដែលមានកត្តារំញោចជម្រុញឲ្យមានជំងឺហឺត ការជក់បារី ថ្វីបើមនុស្សជាទូទៅអាចកើតមានជំងឺហឺតដែលពាក់ព័ន្ធនឹងការប្រកបការងារនៅក្នុងគ្រប់វិស័យទាំងអស់នៃការងារក្តី ក៏មានអាជីពការងារខ្លះបានដាក់និយោជិតឲ្យប្រឈមកាន់តែខ្ពស់នឹងហានិភ័យនៃជំងឺហឺតពាក់ព័ន្ធនឹងការប្រកបការងារដែរ។ ទាំងអស់នោះរួមមានដូចជា៖ អ្នកកាន់ផ្ទេរចាត់ចែងកាវស្អិត អ្នកកាន់ផ្ទេរចាត់ចែងសត្វ គ្រូពេទ្យសត្វ អ្នកដុតនំ អ្នកកាន់ម៉ាស៊ីនកិនស្រូវ អ្នកធ្វើកម្រាលព្រំ កម្មករការងារទាក់ទងនឹងលោហៈ កម្មករព្រៃឈើ ជាងឈើ អ្នកធ្វើទូ ជាងធ្វើសក់ បុគ្គលិកការងារថែទាំសុខភាព បុគ្គលិកការងារឱសថសាស្ត្រ អ្នកកែច្នៃអាហារសមុទ្រ អ្នកកាន់ផ្ទេរចាត់ចែងគ្រាប់ផ្លេកៗក្នុងថ្នាំលាបក្រចក អ្នកបាញ់លាបថ្នាំ អ្នកដំឡើងអ៊ីសូឡង់កម្ម បុគ្គលិកវិស័យឧស្សាហកម្មជ័រប្លាសិ្ទក និងសារធាតុពពុះ បុគ្គលិកកម្មករវាយនភ័ណ្ឌ ២- រោគវិនិច្ឆ័យ និងការព្យាបាលជំងឺហឺតពាក់ព័ន្ធនឹងការប្រកបការងារ វេជ្ជបណ្ឌិតនឹងព្យាយាមគិតរិះរកឲ្យឃើញអ្វីដែលដាស់ភ្ញោចឲ្យអ្នកចេញរោគសញ្ញា និងបង្ហាញពីសារធាតុដែលធ្វើឲ្យមានការរោលរាលក្រហាយ ដែលទាមទារឲ្យមានការធ្វើតេស្តមួយចំនួនដូចជា៖ វាស់បរិមាណដង្ហើម៖ តេស្តនេះវាស់ស្ទង់ថាតើអ្នកដកដង្ហើមបានល្អប៉ុនណា។ ការធ្វើតេស្តវាស់ដង្ហើមជារឿយៗមានរយៈពេលពី១០ ទៅ ១៥ នាទី។ ក្នុងអំឡុងការធ្វើតេស្តនេះ អ្នកដកដង្ហើមចូលជ្រៅៗ ហើយបន្ទាប់មកដកដង្ហើមចេញឲ្យបានខ្លាំងតាមដែលយើងអាចចូលទៅក្នុងបំពង់ដែលត្រូវបានតភ្ជាប់ទៅនឹងម៉ាស៊ីនដែលហៅថានាឡិកាស្ទង់ដង្ហើម។ ប្រសិនបើរង្វាស់រង្វាល់ស្ថិតនៅក្រោមចន្លោះតម្លៃមធ្យមសម្រាប់តម្លៃអស់ទាំងឡាយណានៅក្នុងក្រុមវ័យ និងភេទរបស់យើង នោះយើងអាចនឹងមានផ្លូវខ្យល់រឹតរួតហើយ ដែលជាសញ្ញាឃើញមានញឹកញាប់ជាធម្មតានៃជំងឺហឺត។ ដើម្បីបញ្ជាក់យកជាការ វេជ្ជបណ្ឌិតនឹងផ្តល់ឱសថពង្រីកទងសួតដល់យើង ហើយបន្ទាប់មកស្នើសុំយើងឲ្យធ្វើតេស្តម្តងទៀត។ ប្រសិនបើយើងធ្វើបានល្អជាងមុននៅលើកនេះ នោះមានន័យយើងទំនងជាមានជំងឺហឺតហើយ។ ការវាស់ស្ទង់លំហូរខ្យល់ខ្ពស់បំផុត៖ តេស្តនេះពាក់ព័ន្ធនឹងការប្រើប្រាស់ឧបករណ៍ដែលកាន់នឹងដៃដើម្បីវាស់ស្ទង់ថាតើយើងអាចដកដង្ហើមចេញបានរហ័សប៉ុនណា។ យើងអាចរុញច្រានខ្យល់ចេញពីសួតបានកាន់តែលឿន យើងកាន់តែមានសុខភាពល្អ។ វេជ្ជបណ្ឌិតអាចនឹងស្នើសុំយើងឲ្យប្រើប្រាស់ឧបករណ៍នោះក្នុងអំឡុងម៉ោងធ្វើការងារ និងមិនធ្វើការងារដើម្បីមើលថាតើបញ្ហាដំណកដង្ហើមបានប្រសើរឡើងដែរឬទេពេលយើងមិននៅក្នុងទីកន្លែងធ្វើការ។ តេស្តនីទ្រិចអុកស៊ីត៖ តេស្តនេះវាស់ស្ទង់កម្រិតឧស្ម័ននីទ្រិចអុកស៊ីតនៅក្នុងដង្ហើម។ អ្នកដែលមានជំងឺហឺតមាននីទ្រិចអុកស៊ីតកម្រិតខ្ពស់។ ៣. តេស្តរកមើលសារធាតុធ្វើឲ្យកើតហឺត ការធ្វើតេស្តស្បែកអាលែកហ្ស៊ីជួយឲ្យគិតរកឃើញថាយើងមានអាលែកហ្ស៊ីទៅនឹងសារធាតុជាក់លាក់មួយចំនួន។ ក្នុងអំឡុងពេលនៃការធ្វើតេស្តស្បែកអាលែកហ្ស៊ី គឺត្រូវចោះទម្លុះស្បែកដោយសារធាតុបង្កអាលែកហ្ស៊ីដែលមានកំហាប់ខ្ពស់។ វេជ្ជបណ្ឌិតនឹងរកមើលសញ្ញាការឆ្លើយតបអាលែកហ្ស៊ី។ ថ្វីបើការធ្វើតេស្តស្បែកមិនមានប្រយោជន៍នៅក្នុងការធ្វើរោគវិនិច្ឆ័យ ភាពមានប្រតិកម្មរួសខ្លាំងទៅនឹងធាតុគីមី ក៏ដោយ […]