ជំងឺទឹកនោមផ្អែមប្រភេទ២

ការផឹកតែ ឬ កាហ្វេអាចកាត់បន្ថយហានិភ័យស្លាប់លឿនដោយទឹកនោមផ្អែម បាន ២៥%?

ការសិក្សាមួយបានរកឃើញថា អ្នកជំងឺទឹកនោមផ្អែមប្រភេទ២ ដែលនិយម ផឹកតែ ផឹកកាហ្វេ ដោយមិនបានបន្ថែមជាតិស្ករជាមួយ អាចកាត់បន្ថយហានិភ័យឆាប់ស្លាប់ បានដល់ទៅ ២៥%។ កម្មវិធីពិនិត្យជំងឺបម្រុងទឹកនោមផ្អែមអនឡាញ ចង់គណនារង្វាស់ចង្វាក់បេះដូង ចុចទីនេះ! លោកវេជ្ជបណ្ឌិត Qi Sun អ្នកសិក្សាស្រាវជ្រាវអំពីសុខភាពអ្នកជំងឺទឹកនោមផ្អែម បានមានប្រសាសន៍ថា ចំពោះអ្នកជំងឺទឹកនោមផ្អែមប្រភេទ២ ការទម្លាប់ញ៉ាំតែ កាហ្វេ និង ទឹកថ្នាំពីរុក្ខជាតិ អាចកាត់បន្ថយហានិភ័យឆាប់ស្លាប់បាន ២៥%។ ហើយមូលហេតុចម្បងបំផុតរបស់អ្នកជំងឺ ដែលអាចប្រឈមការស្លាប់លឿននោះក៏ដោយសារការប៉ះពាល់សុខភាពបេះដូង ដែលវិវត្ដពីជំងឺទឹកនោមផ្អែមនោះតែម្ដង។ ប្រភពដដែលបានបញ្ជាក់បន្ថែមទៀតថា ផ្អែកលើមូលដ្ឋានគ្រឹះនៃការសិក្សាបានចង្អុលបង្ហាញពីអត្ថប្រយោជន៍ នៃកាហ្វេខ្មៅ តែ ទឹកថ្នាំរុក្ខជាតិ ទឹកដោះគោគ្មានជាតិខ្លាញ់ ឬទឹកផ្លែឈើដែលគ្មានជាតិស្ករ ដោយភេស្ជជៈដែលគ្មានជាតិស្ករទាំងនេះ នឹងមិនប៉ះពាល់ដល់សុខភាពដល់អ្នកជំងឺនោះទេ។ ពពួកភេសជ្ជៈ មានជាតិផ្អែម គឺជាកត្ដាហានិភ័យខ្ពស់ប៉ះពាល់ដល់សុខភាព មិនថាអ្នកជំងឺទឹកនោមផ្អែម ឬអ្នកមានសុខភាពធម្មតា ឡើយ ដោយបន្ថែមពីនេះវាក៏ប៉ះពាល់ដល់សុខភាពបេះដូង ផងដែរ។ ស្រដៀងគ្នានៃការស្រាវជ្រាវនេះ មជ្ឈមណ្ឌលត្រួតពិនិត្យ និងបង្ការជំងឺឆ្លង(CDC) អាមេរិកបាន ក៏បានចុះផ្សាយអំពីការប្រឈមគ្រោះថ្នាក់ យ៉ាងខ្លាំងបំផុតរបស់អ្នកជំងឺទឹកនោមផ្អែមប្រភេទ២ ផងដែរ ដោយអ្នកជំងឺនឹងងាយកើតជំងឺបេះដូង ទ្វេដង បើធៀបនឹងអ្នកគ្មានជំងឺទឹកនោមផ្អែម។ ការសិក្សានេះធ្វើឡើង ដោយមានអ្នកចូលរួម ១៥ ៥០០នាក់ ជាអ្នកជំងឺទឹកនោមផ្អែមប្រភេទ២ ក្នុងនោះមានស្ដ្រីប្រហែល ៧៥% […]

ជំងឺទឹកនោមផ្អែមប្រភេទ២

សារសំខាន់នៃការរក្សាទុក និងគុណភាពរបស់អាំងស៊ុយលីន

ការបង្កើនប្រសិទ្ធភាពរបស់អាំងស៊ុយលីន មុនយើងចាប់និយាយដល់ភាពចាំបាច់នៃការដឹកជញ្ជូន និង ការរក្សាទុក អាំងស៊ុយលីនយើងគួរតែនិយាយអំពីអ្នកជំងឺប្រភេទណាត្រូវការចាក់អាំងស៊ុយលីនជាមុន។ មនុស្សជាច្រើនបានដឹងពីជំងឺទឹកនោមផ្អែម តែទំនង មិនសូវជាបានដឹងច្រើនពីអាំងស៊ុយលីននោះទេ។ ប្រជាពលរដ្ឋយើងច្បាស់ជាបានដឹងឮច្រើនហើយពីជំងឺទឹកនោមផ្អែម ដែលជាប្រភេទជំងឺរ៉ាំរ៉ៃ និងបានធ្វើឲ្យរបៀបរបបរស់នៅរបស់អ្នកជំងឺមានការផ្លាស់ប្តូរ។ ជាដំបូងនេះ យើងត្រូវធ្វើការស្វែងយល់អំពីប្រភេទនៃជំងឺទឹកនោមផ្អែម ជាមុនសិន។ តើជំងឺទឹកនោមផ្អែមមានប៉ុន្មានប្រភេទ? ជំងឺទឹកនោមផ្អែមមានពីរប្រភេទសំខាន់ៗ គឺជំងឺទឹកនោមផ្អែមប្រភេទទី ១ និងប្រភេទទី ២។ ជំងឺទឹកនោមផ្អែមប្រភេទទី ១ ជំងឺទឹកនោមផ្អែមប្រភេទ១ ជាប្រភេទជំងឺដែលរាងកាយរបស់យើងធ្វើការវាយប្រហារលើកោសិកាខ្លួនឯងជាប់ជានិច្ច។ អ្នកជំងឺទឹកនោមផ្អែមប្រភេទ១ មិនអាចផលិតអ័រម៉ូនអាំងស៊ុយលីនដើម្បីប្រើប្រាស់បាននោះទេ ដោយសារតែប្រព័ន្ធភាពស៊ាំរបស់គេ បានទៅបំផ្លាញ កោសិការបស់លំពែង ដែលជាកោសិកាមានតួនាទីក្នុងការផលិតអ័រម៉ូនអាំងស៊ុយលីន។ ជំងឺទឹកនោមផ្អែមប្រភេទទី១ ភាគច្រើនកើតមានលើកុមារ និងមនុស្សវ័យជំទង់។ ជំងឺទឹកនោមផ្អែមប្រភេទទី ២ ជំងឺទឹកនោមផ្អែមប្រភេទទី ២ កើតឡើងដោយសារតែរាងកាយយើងមានការ កើនឡើងនូវភាពធន់ទៅនឹងអ័រម៉ូនអាំងស៊ុយលីន ដែលនេះមានន័យថាកោសិការាងកាយមិនអាចឆ្លើយតបទៅនឹងអ័រម៉ូនអាំងស៊ុយលីនទៀតបាន ហើយជាលទ្ធផល ធ្វើឲ្យរាងកាយយើងត្រូវការបង្កើនការផលិតនូវអ័រម៉ូនអាំងស៊ុយលីនក្នុងបរិមាណច្រើនបន្ថែមទៀតដើម្បីគ្រប់គ្រងកម្រិតជាតិស្ករក្នុងឈាម។ ដើម្បីគ្រប់គ្រងកម្រិតជាតិស្ករក្នុងឈាមបានកោសិការបស់លំពែងត្រូវបង្កើនការផលិតអ័រម៉ូនអាំងស៊ុយលីនឲ្យបានច្រើនបន្ថែមទៀត ដែលប្រការនេះវាធ្វើឱ្យមុខងារផលិតអ័រម៉ូនអាំងស៊ុយលីនរបស់លំពែងនឹងចាប់ផ្ដើមបន្ថយចុះឬ ក៏បាត់បង់មុខងារតែម្តងក្នុងប៉ុន្មានក្រោយមក។ នៅពេលបរិមាណអ័ម៉ូនអាំងស៊ុយលីន ក្នុងឈាមមិនគ្រប់គ្រាន់ នាំឲ្យការគ្រប់គ្រងកម្រិតជាតិស្ករក្នុងឈាម ក៏មិនអាចធ្វើបានល្អ ដែលនេះនាំឲ្យមនុស្សយើងមានជំងឺទឹកនោមផ្អែមប្រភេទ២។ ជំងឺទឹកនោមផ្អែមប្រភេទ២ អាចកើតលើមនុស្សគ្រប់រូប តែឃើញមានច្រើនលើមនុស្សពេញវ័យ។ តើអ័រម៉ូនអាំងស៊ុយលីន ជាអ្វី? អ័រម៉ូនអាំងស៊ុយលីន ជាឱសថមួយប្រភេទសម្រាប់ព្យាបាល អ្នកជំងឺទឹកនោមផ្អែម។ អ័រម៉ូនអាំងស៊ុយលីនអាចប្រើបា្រស់បានទាំងលើអ្នកមានជំងឺទឹកនោមផ្អែមប្រភេទទី ១ និងប្រភេទទី ២។ ជំងឺទឹកនោមផ្អែមកើតឡើងនៅពេលបរិមាណអ័រម៉ូនអាំងស៊ុយលីន មិនគ្រប់គ្រាន់ក្នុងរាងកាយដើម្បីជួយគ្រប់គ្រងកម្រិតជាតិស្ករក្នុងឈាមរបស់យើង។ អ្នកជំងឹទឹកនោមផ្អែមប្រភេទទី២ អាចប្រើប្រាស់ថ្នាំលេបបាន តែថាការប្រើប្រាស់ថ្នាំលេបរយៈពេលយូរ អាចបង្កឲ្យមានបញ្ហានានា […]