សុខភាពផ្លូវដង្ហើម

ក្អកបែបណាទើបស្ថិតក្នុងកម្រិតគួរព្រួយបារម្ភ?

ក្អកគឺជាមធ្យោយដែលរាងកាយរបស់យើងប្រតិកម្មប្រឆាំងទៅនឹងបាក់តេរី ការរលាក ថែមទាំងជួយសម្អាតប្រព័ន្ធផ្លូវដង្ហើមជួយឲ្យយើងដកដង្ហើមបានស្រួល។ ក្អកមានលក្ខណៈ២ប្រភេទ ក្អកស្ងួត និង ក្អកមានស្លេស្មមកជាមួយ។ ប៉ុន្ដែតើក្អកកម្រិតណាទើបស្ថិតក្នុងការព្រួយបារម្ភ? កម្មវិធីពិនិត្យជំងឺបម្រុងទឹកនោមផ្អែមអនឡាញ ចង់គណនារង្វាស់ចង្វាក់បេះដូង ចុចទីនេះ! ១.ក្អកស្រួចស្រាវ ក្អកស្រួចស្រាវវាអាចកើតឡើងចន្លោះពី ១ទៅ ៣សប្ដាហ៍ នោះនឹងបាត់ទៅវិញដោយខ្លួនឯងដោយមិនត្រូវការព្យាបាលនោះទេ។ ចំណុចគួរកត់សម្គាល់គឺ ក្អកប្រភេទនេះគេតែងប្រទះជាញឹកញាប់គឺប្រភេទក្អកស្ងួត នោះក៏ព្រោះតែប្រព័ន្ធផ្លូវដង្ហើមមានការតោងជាប់ នៃពពួកបាក់តេរី ឬមានការរលាកបន្ដិចបន្ដួច ដោយសារការញ៉ាំអាហារមិនបានត្រឹមត្រូវ ឬបរិយាកាសមិនសូវល្អ មានធូលីផ្សេងៗ។ ដូច្នេះក្អកប្រភេទនេះអាចបាត់ទៅវិញដោយខ្លួនឯង។ ២.ក្អករ៉ាំរៃ ក្អករ៉ាំរៃ អាចកើតឡើងចាប់ពី៨សប្ដាហ៍ឡើងទៅ នេះចំពោះមនុស្សចាប់ពីវ័យជំទង់ឡើងទៅ បើចំពោះកុមារអាចចាប់ពី៤សប្ដាហ៍។ ការក្អកបែបនេះវាមិនអាចជាសះស្បើយដោយខ្លួនឯងបាននោះទេ ត្រូវទទួលការពិនិត្យ ព្យាបាល និង ស្វែងរកមូលហេតុផ្សេងៗ ដែលបណ្ដាលក្អករយៈពេលយូរដូច្នេះ។ ក្អករ៉ាំរៃអាចបណ្ដាលមកពីមូលហេតុច្រើនយ៉ាងពាក់ព័ន្ធនឹងបញ្ហាផ្លូវដង្ហើម ហើយក្អកប្រភេទនេះអាចបង្ហាញរោគសញ្ញាដូចជា៖ ហៀរសំបោរ ក្រហាយទ្រូង ឈឺបំពង់ក គ្រុនក្តៅ (សីតុណ្ហភាពអាចលើស៣៨ អង្សាសេ) ស្រកគីឡូលឿន ក្អកមានឈាម ឬ ទឹកស្លេស្ម ថប់ដង្ហើម ស្អកកមិនបាត់ បែកញើសច្រើនពេញយប់ អត្ថបទពាក់ព័ន្ធ៖ ព្រឺរងា ហៀរសំបោរ ល្ហិតល្ហៃពេលផ្តាសាយ មិនមែនដោយសារមេរោគទេ គឺព្រោះតែ… គ្រូពេទ្យ បកស្រាយបញ្ហាវះកាត់សម្រាលរួចឈឺក្បាល និងអារម្មណ៍ឆេវឆាវ ធ្លាប់ទេពេលកណ្តាស់ធ្វើឲ្យឈឺខ្នង? នេះជាមូលហេតុ និងវិធីការពារ […]

បញ្ហាសួតផ្សេងទៀត

សញ្ញាព្រមានសំខាន់ៗ បញ្ជាក់ថាឆ្លងមេរោគផ្លូវដង្ហើម

អាការៈក្អក ឈឺចាប់ និងអស់កម្លាំង អាចជារោគសញ្ញានៃអាលែកហ្ស៊ី ឬផ្ដាសាយ ប៉ុន្តែពេលខ្លះវាក៏អាចបង្ហាញពីការឆ្លងមេរោគផ្លូវដង្ហើមផងដែរ។ ទោះបីជាការឆ្លងមេរោគផ្លូវដង្ហើមអាចជាសះស្បើយដោយខ្លួនឯងក៏ពិតមែន ប៉ុន្តែពេលខ្លះវាក៏អាចមានគ្រោះថ្នាក់ដល់អាយុជីវិតរបស់យើងដូចគ្នា។ មិនថាយើងស្ថិតក្នុងហានិភ័យខ្ពស់ឬអត់នោះទេ ការព្យាបាលការឆ្លងមេរោគភ្លាមៗ គឺជារឿងដែលចាំបាច់បំផុត។ ប្រភេទនៃការឆ្លងមេរោគផ្លូវដង្ហើម ការឆ្លងមេរោគផ្លូវដង្ហើម អាចប៉ះពាល់ដល់ប្រព័ន្ធដង្ហើមផ្នែកខាងលើ ប្រព័ន្ធដង្ហើមផ្នែកខាងក្រោម ឬទាំងពីរ។ ប្រព័ន្ធដង្ហើមផ្នែកខាងលើរបស់យើងរត់ពីប្រហោងឆ្អឹងច្រមុះ ទៅកាន់បំពង់សំឡេង ហើយផ្នែកខាងក្រោមរត់ពីបំពង់សំឡេងទៅកាន់សួត។ ការឆ្លងមេរោគផ្លូវដង្ហើមខាងលើ ជាទូទៅ រួមមានផ្ដាសាយធម្មតា ជំងឺរលាកក្រពេញអាមីដាល់ និងជំងឺរលាកបំពង់សំលេង។ ចំណែកឯការឆ្លងមេរោគផ្លូវដង្ហើមខាងក្រោម មានដូចជាជំងឺរលាកទងសូត និងជំងឺរលាកសួត។ មូលហេតុបង្ក ពិតណាស់ ខណៈពេលដែលការឆ្លងមេរោគទូទៅ បណ្ដាលមកពីការប៉ះពាល់នឹងអ្នកដែលផ្ទុកមេរោគ កត្តាដទៃទៀតដែលបង្កើនហានិភ័យនៃការឆ្លងមេរោគផ្លូវដង្ហើមនេះ មានដូចជា៖ ការជក់បារី ប្រព័ន្ធភាពស៊ាំចុះខ្សោយ អាយុ ការបំពុលខ្យល់ ធូលី ការចាល់អាស៊ីដ ឧស្ម័នដែលបង្កគ្រោះថ្នាក់ពីសារធាតុគីមី ការឆ្លងមេរោគផ្លូវដង្ហើមមួយចំនួនដូចជាជំងឺផ្ដាសាយ ក៏អាចវិវត្តទៅជាការឆ្លងមេរោគផ្លូវដង្ហើមស្រួចស្រាល់ ដូចជាជំងឺរលាកសួតដែរ។ សញ្ញាព្រមាននៃការឆ្លងមេរោគផ្លូវដង្ហើម ជាក់ស្ដែង ការឆ្លងមេរោគផ្លូវដង្ហើមអាចប៉ះពាល់ដល់មនុស្សគ្រប់គ្នាតាមរបៀបផ្សេងៗគ្នា។ រោគសញ្ញាមួយចំនួនអាចមានសភាពស្រាល ខណៈពេលដែលរោគសញ្ញាផ្សេងទៀតមានលក្ខណៈធ្ងន់ធ្ងរដែលត្រូវការការព្យាបាលជាបន្ទាន់។ រោគសញ្ញាទូទៅនៃការឆ្លងមេរោគផ្លូវដង្ហើម រួមមាន៖ ក្អកស្លេះ ឬក្អកស្ងួត តឹងចម្រុះ ឬតឹងទ្រូង ហៀរសំបោរ អស់កម្លាំង ឈឺចាប់រាងកាយ គ្រុនក្ដៅកម្រិតទាប ឈឺបំពង់ក ការឆ្លងមេរោគផ្លូវដង្ហើមអាចស្រដៀងនឹងជំងឺផ្ដាសាយនៅដំណាក់កាលដំបូងក៏ពិតមែន ប៉ុន្តែរោគសញ្ញាទាំងនេះ អាចវិវត្តយ៉ាងឆាប់រហ័សទៅជាស្ថានភាពធ្ងន់ធ្ងរ ជាពិសេសចំពោះអ្នកដែលមានហានិភ័យខ្ពស់។ ផលវិបាកមួយចំនួន ដែលយើងគួរប្រុងប្រយ័ត្ន ឈឺទ្រូង និងតឹងទ្រូង ពិបាកដកដង្ហើម គ្រុនក្ដៅខ្លាំង រហូតដល់៣៩អង្សាសេ។